(het laatste deel van een melancholieke serie). Deze keer: de jaren van lief en leed
Eind maart 2004 verloren we twee mensen, die ons zeer dierbaar waren: binnen 36 uur na elkaar stierven onze beide moeders.
Enkele maanden na deze gebeurtenissen ging ik met mijn twee oudste dochters naar het huis van mijn zus in Frankrijk, om even een weekje bij te komen. Daar werd ik ziek, en thuisgekomen vond er een onderzoek van mijn ingewanden plaats: kanker. Ik belandde in een draaikolk van emoties, en mijn echtgenote hield zo goed en zo kwaad mogelijk het gezin op gang. Een operatie volgde, waar ik wonderwel snel van herstelde.
Even leek het leven verder probleemloos te verlopen, maar twee jaar na de eerste operatie bleek er toch een uitzaaiing te zijn: in mijn lever. Een zware operatie volgde, en ook nu herstelde ik weer opmerkelijk snel. Maar een ongeluk komt altijd in drieën: al snel bleken ook mijn longen aangetast, en wel zodanig dat er nog maar weinig hoop op herstel was. De artsen van het UMCG deden wat ze konden om me zolang mogelijk verticaal op aarde te houden, maar het zag er slecht uit. Tot …op een dag de uitslagen van de vele onderzoeken bij elkaar werden gelegd, en er alsnog besloten werd om me opnieuw te opereren, om mijn longen ‘schoon’ te maken. Deze keer met succes: elf jaar na dato leef ik nog steeds. Alleen…toen ik terugkeerde uit het ziekenhuis bleek mijn echtgenote ook een fatale ziekte te hebben. Ze is er in 2016 aan overleden.
In dit huis aan de Jensemaheerd heeft zich dus veel afgespeeld, lief en ook genoeg leed. Hoe neem je nou afscheid van zo’n huis, van zo’n periode? Met melancholie, maar ook met het prettige vooruitzicht dat er een prachtig appartement op me staat te wachten in het westelijke deel van de stad. Een volgende keer - na de Kerst – meer daarover.
Ondertussen groet ik Beijum, waar ik vanaf 1988 toch ook met zo ontzettend veel plezier gewoond heb. Het ga jullie allemaal goed!
Han Borg
4 opmerkingen:
Wat een ontroerend en prachtig geschreven.
Wat een bijzonder aangrijpend verhaal, Han. Heel veel sterkte gewenst, en ik hoop dat het appartement zal bevallen.
Beste Han,
Jammer dat je gaat verhuizen, maar begrijpelijk. We zullen jouw bijdrage aan Beijumnieuws missen. Dankjewel voor jouw verhalen.
Het ga je goed.
wat een ontroerend verhaal over het wel en wee van de familie Borg. Het gaat U goed op uw nieuwe woonstek!!
Een reactie posten