Het amateurvoetbal van het lopende seizoen loopt op z'n einde. De voetballiefhebbers kunnen hun hart op, over ongeveer drie weken begint het WK in Afrika. Maar dat terzijde. Regelmatig sta ik op een zaterdagochtend langs de lijn bij GVAV-Rapiditas om de verrichtingen van een zoon te aanschouwen. Het blijft fascinerend te zien hoe het spelletje voetbal een portie emoties en fanatisme bij ouders en andere belangstellenden oproept. Op het moment van spelen, ook door kinderen, lijkt het voetbalspel het meest belangrijkste op de wereld te zijn. Relativeren en een luchtige opmerking zijn vaak not done: er moet gebikkeld worden, want er moet gewonnen worden. Eventueel met behulp van deskundig advies vanaf de zijlijn. Zo lang als ik amateurwedstrijden bekijk heb ik al een gevoel van achterdocht richting de grensrechters. De twee elftallen leveren beiden een grensrechter in het kinderamateurvoetbal. Het zijn niet zomaar grensrechters, nee, het zijn trouwe supporters van het eigen elftal. Supporter in de breedste zin van het woord: ouder, elftalleider,buurman. Daar gaat het vaak mis, want er is natuurlijk geen supporter/grensrechter te vinden die de eigen ploeg gaat benadelen. De grensrechter op de foto schreeuwde aanwijzingen naar "zijn" jongens, het was een spannende wedstrijd. Wat een dubbelrol. Stel de eigen ploeg staat vlak voor tijd met 1-0 voor. De tegenpartij gooit er een slotoffensief tegen aan. Dan die goal vlak voor tijd, net niet uit buitenspelpositie. Alhoewel, de vlag omhoog. Afgekeurd wegens buitenspel. Want je bent niet alleen maar grensrechter, maar vooral hartstochtelijke supporter van je eigen club.http://www.dvhn.nl/nieuws/drenthe/article6109778.ece/Grensrechter-mishandelt-toeschouwer-in-Hoogeveen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten