Door Willem Pauwelussen
Eind februari kwam ik
iemand van Noorderzijlvest tegen die druk bezig was een duiker uit te raggen,
en me en passant vertelde hoe de rattenbestrijding wordt aangepakt. We zien in
allerlei watergangen van die huisjes drijven, met een appel erin als lokvoer en
als het beest dan is gevangen zakt die met kooi en al onder de waterspiegel en
verdrinkt.
Hart van steen?
Anoniem commentaar: “wat een misselijke manier om een dier
te doden. Is er geen manier wat meer diervriendelijk is? Snap dat ze overlast
geven en ook dat ze gedood moeten worden anders komen er te veel maar moet die
dood langzaam zijn zodat het dier lekker lang lijdt? Die man moet wel een hart
van steen hebben om dat te kunnen doen.”
De rattenvanger zelf
Dus toen ik vanochtend diezelfde man in de sloot door de
Hiddemaheerd zag rondbaggeren heb ik hem maar weer eens aangesproken. Een
bewoner had zo’n beest zien rondzwemmen en nou was hij op zoek naar het nest.
Ja, hij had het ook gelezen. Niet zo leuk natuurlijk maar ja, wel voor te
stellen dat mensen zo reageren. Hij heeft in dit jaar (netto 1½ maand werk) al
480 muskusratten gevangen in stadsdeel Noorddijk tussen Boterdiep
en Damsterdiep) en vorig jaar waren dat er 3500 in het gebied tot aan de
Eemshavenweg en de N993 langs St Annen. En het worden er ieder jaar minder, dat
is mooi, want dan houden we het beheersbaar.
Overstromingsgevaar
Want hoe zielig het ook is, die beestjes zijn gevaarlijk
voor ons. Een onderzoek van STOWA bracht aan het licht dat ze gangenstelsels
van vijf meter lengte in de dijken graven. Ook is bekend dat tractoren
regelmatig in rattengangen wegzakken. In een folder van de provincie lezen we:
“Een paartje muskusratten krijgt jaarlijks zo’n 20 jongen. De jongen zijn
binnen een half jaar geslachtsrijp. Met deze gegevens kunnen we dus stellen dat
de muskusrat zichzelf elk jaar vertienvoudigt!” Als je nagaat dat ratten
nauwelijks natuurlijke vijanden hebben (die wolf laat nog even op zich
wachten), dan voorkomt ons waterschap met d rattenbestrijding dus eigenlijk een
dijkdoorbraak.
Het succes
Ook meldt de folder: “In 2004 vingen de waterschappen
400.000 muskusratten in Nederland. Nu zijn dit er nog 124.000, wat betekent dat
ook de populatie aanzienlijk is teruggebracht.” Een belletje met teamleider
muskusrattenbestrijding, Pieter Reitsma, leert dat de aantallen voor het gebied
van het waterschap noorderzijlvest zijn afgenomen van 28.000 in 2011, 25.000 in
2012, 23.000 in 2013 tot 17.000 in 2014. De bestrijding mag dus effectief
worden genoemd. In Beijum zal de vangst rond de 50 à 60 liggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten