Afgelopen vrijdag ontwaarde ondergetekende een soort van bruidsjongen, een variant op een bruidsmeisje, op het Schooltuincomplex in het Groene Hart van de wijk. Mien God, Ger van Dam, NDE-er (NatuurDuurzaamheidsEducatie), wat bin'n joe aant doun?
Op een bepaalde manier vervalt de blogger in z'n oorspronkelijke Grunninger accent. Het is ook zo dorps wat hij zag. Om emotioneel van te worden. Van Dam: "Er zijn veel kraaien en eksters die de zaadjes van kinderen die ze in hun tuintjes hebben gepoot proberen weg te pikken. Deze doorzichtige stof voorkomt dat dit gevogelte dit kan doen."Kijk, het is een beschermmiddel. Geen tuinman zoekt vrouw. Er valt wat te halen in de Schooltuin van Beijum. Zaadjes. Vreten. De eksters en kraaien kunnen hun roofgoed wel zien, maar ze kunnen er niet bij.
Het eeuwige spel tussen natuur en mensen is hier gaande. In feite zijn mensen en dieren één.
Maar ze hebben vaak conflicterende behoeften.
4 opmerkingen:
Ja, als je al ziet hoe moeilijk het is voor mensen om hun rijkdommen onder elkaar te delen....
wat moet dat frustrerend zijn voor die arme vogels.
te vergelijken met "wel kijken maar niet aankomen" ;-).
hebben "mijn" kraaien het toch beter.
regelmatig gestrooide doppinda's kunnen open pikken en vervolgens eten :-).
gr. Therèse
wat schetst net mijn verbazing?
de doppinda's had ik in een doorzichtig plastic bewaar doosje op een tuin tafeltje staan.
af en toe haalde ik er een paar pinda's uit voor de kraaien.
kan niet meer...
de pientere lummels hebben het bakje met nog een paar pinda's erin, meegenomen.
haha, wat vind ik dat toch weer leuk.
maar even bedenken hoe ik nu ga doen...lol.
Therèse
ja, ik vond mijn pindabakje.
helemaal aan flarden.
overal snavelgaten, hahaha.
heb een zelfde bakje gevuld maar nu verdekt neergezet.
Therèse
Een reactie posten