woensdag 5 januari 2011

VROEGER HAD JE OOK DRUKKE KIDS (maar geen adhd)


Deze teksten kwam ik onlangs tegen op een basisschool in Beijum. Zie foto rechts.In een poging om kinderen de broodnodige normen en waarden bij te brengen hangen dit soort opvoedkundige spreuken er in de gang en in de hal. Ondergetekende is zelf opgegroeid met de Tien Geboden en met teksten als 'wat ge niet wilt wat u geschiedt, doe dat ook een ander niet'. Of al die regeltjes hebben geholpen betwijfel ik. Maar goed.

Tegenwoordig krijgen drukke kinderen vaak het etiketje ADHD opgeplakt. Een Ritalinpilletje er in en ze worden weer rustig. Maar waren er vroeger geen drukke kinderen? Daarvoor ben ik maar eens in het Nederlandsch Gezinsboek uit 1947 gedoken. Eerst een paar citaten uit het voorwoord: Vele duizenden jonggehuwden hebben in het boek reeds een uitmuntenden wegwijzer gevonden voor problemen, die zich in een jong huishouden kunnen voordoen. Moge het zoover komen, dat in geen enkel Nederlandsch gezin het gezinsboek ontbreekt. Het is onze hartelijke wensch, dat het Gezinsboek velen moge steunen en voor velen zou mogen bijdragen, tot verhooging van het huwelijksgeluk.

Maar dan over drukke kinderen en hoe daarmee om te gaan: Wanneer er evenwel gekastijd moet worden, geschiede dit niet door een draai om de ooren, maar geschiede dat op de plek waar de rug ophoudt een fatsoenlijke naam te dragen.
Beweeglijke, drukke kinderen weet men soms niet te beheerschen. En dan is een donkere kast of een donkere kelder zulk een prachtig dreigement. Eindelijk moet dit dreigement ook wel eens worden uitgevoerd en wordt het kind werkelijk een tijd opgesloten. Meermalen gebeurt het dan, dat een kind in zulk een donkere ruimte gaat schreeuwen. Van buiten klinkt dan de dreigende stem van vader:"zoo lang jij zoo schreeuwt kom je er zeker niet uit". Het kind schreeuwt nog harder. Vaders dreigement wordt nog grooter. Eindelijk begint het kind zenuwachtig te krijschen en dan wordt het opeens stil. Bij deze strafmethode loopt men gevaar onnoemelijke schade te doen aan het zenuwgestel en aan de gemoedsrust van het kind. Gevolg van zulk een straf kan dan ook zijn, dat het kind levenslang iets als een deuk in zijn persoonlijkheid omdraagt. Dikwerf wordt het zoo hard gevonden om een kind te straffen. En toch is straffen op zijn tijd uiting van de grootste liefde jegens het kind. Hoeveel gezinnen zijn er waar men de kinderen misschien niet laat snoepen, maar ze wel rustig laat kiezen wat ze op hun brood willen hebben? Jantje kiest ham, kleine Piet hagelslag, zusje verkiest hagelslag: goede Hollandsche kaas vinden zij geen van allen natuurlijk het aankijken waard. Op een volgende boterham wordt weer wat anders even lekker gekozen en het kind leert de houding, dat eten snoepen is. Als regel moet evenwel zoo zijn, dat jonge kinderen het een uitzondering vinden wanneer een boterham gemeubileerd is.

Etc. etc. Ik sluit niet uit dat ik vaker uit het Gezinsboek uit 1947 ga citeren. Het komt allemaal wat tragisch/komisch over hoe 75 jaar geleden tegen kinderen opvoeden werd aangekeken. Maar hoe gaan we tegenwoordig om met drukke kinderen? En hoe zal daar over vijfenzestig jaar weer tegen aan worden gekeken? In 2010 ging je met je drukke kind naar een psychiater of deskundige. Die gaf je dan het stempel adhd en hij schreef de kinderen Ritalin voor. Waren ze helemaal gek geworden in 2010/2011?

8 opmerkingen:

Alie zei

mijn zoon heeft ook ADHD. Niet omdat wij hem graag een stempel wilden geven hebben we een diagnose aangevraagd. Maar omdat je enkel en alleen op deze manier 'dingen' voor elkaar krijgt. Wij waren er vroeg bij, ook uit voorzorg. Mocht er iets nodig zijn, kunnen we dat met diagnose makkelijker voor hem regelen dan zonder. Dan heb ik het uiteraard alleen over dingen die gerelateerd zijn aan zijn ADHD. Bovendien krijgt hij (nog) geen Ritalin. Ook dat is niet het wondermiddel, ondanks dat er veel kinderen heel veel baat bij hebben. Als wij zouden kiezen voor Ritalin, dan ook hier weer alleen als het voor hem goed is.
Ik weet dat er ook ouders zijn die er wel misbruik van maken, maar gelukkig ook heel veel die met ons zoeken naar het beste voor je kind, wat overigens ieder rechtgeaarde ouder doet!!!

Je citaten uit het gezinsboek vind ik wel grappig, de rest er omheen dit keer niet zo. Liever niet zo generaliseren, meestal ben je wel wat genuanceerder J!

Joshanita zei

Grappig die tijdsbeleving. Elk tijdsgewricht een andere benadering. @Alie, wat generaliseet Johan F.?

Anoniem zei

Stel…..

Stel ik woon op een eiland
Ik voorzie mezelf van voedsel
Ik bouw mijn eigen huis
Het is er lekker warm
Wassen doe ik in de zee
Er zijn voldoende vruchten om te eten
Of vis om te vangen
Leren lezen is niet nodig
Rekening houden met heeeeel veel anderen evenmin
Het beperkte groepje mensen ken ik goed
Ik weet hoe ze reageren en waarom
Het is duidelijk
Het is rustig
Het is overzichtelijk
Ik ben een jager, dat past bij mij
Dat is mijn rol in deze gemeenschap
Er worden geen regels opgelegd m.b.t. sociale status
Dat is duidelijk
We hebben dezelfde sociale regels
We vervelen ons nooit
Maar nu….de werkelijkheid
Ik heb speelgoed
Maar weet niet wat ik er mee moet doen
Mijn energie en alertheid beperkt mij bij het concentreren
Buiten spelen, dat is mijn ding
Hutten bouwen buiten…er is geen ruimte voor
En als dat er al is; buren klagen dat het te hoog wordt
Stel…ik gluur over de heg
Of…ik ga voetballen, maar de auto’s staan in de weg..
Stel…ik schop de bal tegen een auto….
Als ik mijn onrust uit wil gillen…mag ik dat niet buiten doen
Stel…dat anderen er last van hebben
Als ik wil klimmen, dan mag ik dat niet in bomen doen..
Stel…dat ik ze beschadig…iemand schreeuwt me dat ik er snel uit moet komen.
Ik mag veel, binnen de kleine “sociale” kaders
Maar het benauwd me, het past niet bij mijn (onze) natuur.
Iedereen denkt anders, heeft een eigen mening
Onze sociale regels zijn anders dan die van de buren,
De regels van de buren zijn anders dan hun buren…
Hoe zo…onduidelijk allemaal?
Wat is nu duidelijk?
NIETS
Alleen mijn eigen kleine wereld van thuis.
Op school doen ze hun best om duidelijk te zijn
Soms…wilde ik naar dat onbewoonde eiland
Of een kleine gemeenschap
Ik wordt moe van al die mensen die wat anders menen
Terwijl ik zo mijn best doe om me aan de regels te houden
Maar ja…regels…wie bepaald deze eigenlijk?
Wat is de norm, en wat is de waarde?
Ik moet medicijnen, anders kan ik het niet aan
In deze drukke wereld, met verschillende prikkels/ meningen en invloeden
Is het een chaos in mijn hoofd
Mijn energie moet minder zijn
Mijn concentratie beter
Mijn angst moet minder zijn
Mijn prestatie beter
Als dat bereikt is, pas ik in deze wereld…
Zijn we zo bedoeld op deze aarde?

Johan Fehrmann zei

Beste Anoniem,
ik vind het een indrukwekkende reactie. Van een ervaringsdeskundige?
Wil je, als je zin hebt, even melden op het mailadres op de blog?

Anoniem zei

Hoi Johan,

Ik weet niet hoe ik je moet mailen. Ik heb ook geen mail op gmail, vandaar dat er anoniem staat.

Inderdaad ervaringsdeskundige en ambulant hulpverlener.

Waar kan ik je mail adres vinden?

MVG Ilja

Johan Fehrmann zei

Zie bovenstaande blogbericht. Beijumnieuws@online.nl

Anoniem zei

@anoniem... heel mooi verwoord!
ik denk dat dit is zoals mijn zoon ook probeert te leven in deze wereld met zijn ADHD en ASS/PDD-NOS...

Alie zei

Helemaal goed Ilja!! Zeer mee eens! Past ook bij mijn zoon!! En tegen Joshanita:
quote:"Tegenwoordig krijgen drukke kinderen vaak het etiketje ADHD opgeplakt. Een Ritalinpilletje er in en ze worden weer rustig"

Dat vind ik behoorlijk generaliserend. Gelukkig staat er nog het woordje 'vaak' in, ik zie gelukkig nog steeds anders. Drukke kinderen die slechts worden bestempeld als druk en verder niet. Laat ze lekker rennen, springen, vliegen, duiken, vallen en weer op staan. En ook kinderen die ADHD hebben maar geen medicatie krijgen. Ook kinderen met ADHD die er vooral zelf heel erg veel last van hebben van hoe ze zijn, dan is een pilletje een enorme uitkomst! Het is zo vol facetten, dat kun je niet zo over 1 kam scheren. Het is ook een manier van schrijven, dat weet ik. Daarom verder no hard feelings!