Machteld Veenker woont aan de Hylkemaheerd en ze zag vorige maand hoe een oude vertrouwde boom voor haar deur werd gekapt. Het raakte haar dusdang dat ze er een gedicht over schreef. Bij het gedicht stuurde ze de bovenste vier foto's op. Haar pennenvrucht is dusdanig lang, dat ondergetekende drie foto's heeft bijgevoegd, zie onderaan. Een dode boom in de Froukemaheerd werd in december vakkundig verwijderd. In januari werd een nieuw boompje er voor in de plaats gepland (zie helemaal onderaan).
Voor de deur is een moord gepleegd:
in een uur is ons acacia opgeveegd!
d’ Acacia van de Hylkemaheerd
is dood en weg en niks meer weerd..
Bij lente kreeg hij plots een stip
onderop stam, lichtgevend groen.
Even bonkte mijn hart wat sip
maar enkel werd de tak gesnoeid.
En toen hij ging me toch groeien!
spruitte honderdvoud de bodem uit!
‘Victorie!’ klonk het in mijn oren,
zó wintersterk zag je er niet uit..
Wij waren blij met al die kracht
en trots dat zij nog bij ons stond.
Ik keek uitbundig naar haar pracht
honderd takken uit de grond!
Maar takken die grondspruitend zijn
geen kruin en dus weer snoeien;
en gingen bovenop van puur venijn
de takken als klimop weer groeien.
Én sterk staken stokrozen omhoog,
allen stammig rondom d’acacia
als vierden zij zijn nieuw geboort’,
zongen rozerood van ‘in de gloria!’
Wat ben jij beresterk! dacht ik toen
en maakte menig foto van geluk.
Met zoveel uitbundig zomergroen
kon de vakantie niet meer stuk!
Opeens, d’acacia al herfstig geel
Opnieuw ‘n stip midden op stam!
Was het een virus, bleef hij nog heel?
De kind’ren wisten zeker hoe‘t kwam:
Hij gaat er aan, ja zeker weten;
en ik zei -tegen beter weten in-
dat daarvan geen sprake mocht heten
want daarin had ik heel geen zin!
Totdat vanmiddag klokslag twee
de boom gehakt werd en geveld.
Met diepe klap viel naar benee.
hij die het niet meer navertelt.
Ik had protest aan kunnen tekenen
“hij was toch mooi en nog gezond!”
Hen konden wij niks aanrekenen..
Nee, ik begreep dat ook zo goed,
zij deden slechts hun werk jawel,
doen wat ’t beste is en wat moet
liefst met cirkelzagen snel:
lekker mannenwerk met herrie,
grote vette dikke zagen,
sjofels pakken takken uit de derrie
wagend werken wiedewiedewagen.
Ik meen het: zij deden toegewijd
hun werk op straat en voelden ogen
vanachter hier en daar gordijn
geen spijt, of pijn of mededogen
waarom zouden zij ook, waarom
een klus is een klus en geen partij
vakkundig werken daar gaat ’t om
en dat, het moet gezegd, deden zij.
Ik wilde nog wat uitstel vragen
maar dat kwam toen niet goed meer uit
geteld waren d’acacia z’n dagen
‘piep’ zei de muis in het voorhuis..
geen stem heeft boom en stam
hout kreunt en kraakt en het gaat stuk
geen kik van ik ben oud en lam
maar is dat dan van ongeluk?
Vijftig foto’s weer geschoten
in een hele korte tijd
aarde en de spaanders vlogen
met ’t stof in ’t rond en spijt:
laag voor laag verdween de grond,
bij het vastleggen levend kwijtgeraakt
hij die zó mooi oud was en gezond.
De plek is leeg, de klus geklaard.
Machteld Veenker
2 opmerkingen:
Dat is een mooi verhaal, daar niet van. Maar wat was nou de reden dat die boom om moest? Telefoontje 3678910 en vragen naar stadsbeheer, die zullen het wel weten.
En gegeven het feit dat stadsdeelbeheer en -coördinatie ook wel regelmatig kennis nemen van de inhoud van deze site, zijn ook zij natuurlijk van harte uitgenodigd om hierop te reageren.
Het gebeurt (te) vaak dat je als bewoner ziet dat kennelijk allerlei beslissingen over het groen in je omgeving zijn genomen, zonder dat je weet waarom.
Die ambtenaren doen maar wat, is dan gauw de reactie.
Nee hoor, die ambtenaren weten best waarom ze doen wat ze doen.
Alleen vergeten ze te vaak dat hun logica niet automatisch wordt gedeeld door de plaatselijke bewoners.
Inmiddels is iel boompje in Hylkema geplant als pleister tegen pijn.
Er dreigen meer bomen in Hylkemah te verdwijnen; zie bomenkapplan Stadsdeelbeheer en BOBgroenploeg.
Een reactie posten