maandag 11 juli 2016

COLUMN UIT LEWENBORG (16)



De gezinsklas, een nieuwe hype.

De gezinsklas is een klas waar ouders heen kunnen gaan met hun kinderen die gedragsproblemen hebben. Eén ochtend of middag in de week. Het doel van zo’n gezinsklas is dan om de gedragsproblemen van de kinderen op te lossen, waar zowel het kind, ouders, leraren en de omgeving hinder van ondervinden. 


Deze problemen kunnen nogal divers zijn uiteraard. Niet ieder kind is hetzelfde. De één stuitert de hele dag door de school, terwijl een ander schuchter door de school sluipt. Je kan natuurlijk allerlei problemen bedenken. Soms zijn de problemen niet meer zelf op te lossen, dan kan een systeemtherapeut een uitkomst zijn.

Systeemtherapie is een vorm van psychotherapie.
'Systeem' is een term die staat voor alles wat een belangrijk onderdeel van de omgeving/leefwereld van de cliënt uitmaakt. Dit kunnen gezin, relatie, familie en vrienden zijn maar ook maatschappelijk positie, cultuur, (religieuze) overtuigingen e.d. zijn belangrijke factoren binnen 'het systeem'.
Een belangrijk doel van systeemtherapie is om zicht te krijgen op de interacties van de cliënt met zijn of haar 'systeem' en de samenhang met het probleem. Kenmerkend hierbij is dat belangrijke personen van de betrokkenen vaak uitgenodigd worden bij de gesprekken. In zo’n gezinsklas is dan het kind zelf aanwezig, de leraar, de ouder en een systeemtherapeut.

Op welk punt in je leven ga je dan gebruik maken van zo’n gezinsklas? Dat kunnen verschillende reden zijn natuurlijk. Als voorbeeld:

• Wanneer er regelmatig conflicten in het gezin zijn, die moeilijk te doorbreken zijn.
• Wanneer je weinig contact met je kind hebt, of dit moeilijk kunt krijgen.
• Wanneer je kind zich totaal niet aan afspraken houdt.
• Wanneer het zich onbegrepen voelt.
• Wanneer de ouders van een kind zijn gescheiden en het kind niet tegen de ruzies van desbetreffende kunnen. Hoe hier dan mee om te gaan.

Mijn mening hierover:

Vroeger hadden we dit allemaal niet. Nee, wij kwamen uit school en mama zat op je te wachten met thee en een koekje. Er werd gevraagd hoe of het op school was. Stickertjes zoals; adhd en dergelijke hadden we ook niet. Het ene kind was gewoon druk en de ander gewoon rustig. Het had nog geen benaming dus…
Tegenwoordig zijn er steeds meer tweeverdiener gezinnen, waarin dus de ouders allebei volop werken, kinderen komen dan uit school in een leeg huis. Zijn dus op hun zelf gericht. Ouders hebben het te druk met zichzelf en hebben op die manier weinig aandacht voor het kind in mijn ogen. Zo zien ze de eventuele problemen niet op tijd, pas als het al te laat is en er ingegrepen moet worden in wat voor situatie dan ook.

Mijn vraag is dan? Ga je dan opeens wel naar zo’n gezinsklas? Hebben mensen daar dan opeens wel de tijd voor? Of maak je daar tijd voor? Als je toch daar dan wel tijd voor kan maken, kan je toch ook gewoon vrije tijd voor je kind vrij maken zonder al die poeha. Zie het al een soort of quality time….

Je kind hoort toch op de eerste plaats in je leven te komen?

© Vlindertje73

9 opmerkingen:

Ria zei

Mijn ouders werkten allebei, toch heb ik geen stickertje en weet ik zéker dat ik op de eerste plaats kwam, samen met mijn zus. Misschien wel meer, dan van bepaalde thuisblijfmoeders, die dan wel thuis waren, maar zichzelf meer als prioriteit zagen dan hun kinderen en zich vervolgens op de borst klopten, dat ze het zo goed deden. Er zijn natuurlijk genoeg voorbeelden. Ontsporende kinderen is niet van deze tijd.

Vroeger waren er ook lastige kinderen. Nu weet men waarom deze kinderen zo lastig zijn/waren. Deze kinderen gedijen op structuur en weinig prikkels. Tegenwoordig zijn er juist ongelooflijk veel prikkels, ook als moeder thuis zit met een kopje thee.

Ook kinderen, waarvan één van de ouders (vaak de moeder) thuis is, hebben deze 'stickertjes'. Ook daar zijn legio voorbeelden van in mijn omgeving. In sommige gevallen zijn zelfs beide ouders thuis.

Mijn man en ik werken, de kinderen komen op de eerste plaats (dat weten ze) en ze hebben geen 'stickertjes'.

Lekker kort door de bocht dus allemaal.
Maar het voelt natuurlijk wel 'veilig', om zo'n simpele oplossing aan te kunnen dragen.

Anoniem zei

Het stichten van speciale ouderkampementen is wellicht een meer effectieve oplossing. Een instituur waar de ouders leren hoe ze kinderen het beste kunnen opvoeden. Vandaag de dag mist het overgrote deel van de ouders dood eenvoudig de vaardigheden om een kind adekwaat op te voeden, meestal doordat men zelf mentaal behoorlijk beschadigd is, zo niet volstrekt contactgestoord.

emmy zei

Anoniem zeggen dat anderen contactgestoord zijn?
serieus???



emmy zei

Ria, laat je niet opfokken.
Het is geschreven door iemand die haar eigen naam er niet eens durft onder te zetten.
Deze topics zijn gewoon onzin en dat weet de auteur zelf ook.

Anoniem zei

Emmy is exact het type volwassene dat in zo'n ouderkampement thuis hoort en op les moet, doordat zij standaard het probleem bij anderen neerlegt. Daar kweek je narcistische kinderen mee die later vastlopen. Dus hup, Emmy, gauw naar de cursus jij.

Anoniem zei

Anoniem 21.54, wel eens van een pestprotocol gehoord? De vakantieperiode gaat in en alle cursussen staan stil. Misselijk ventje. Gauw naar de psychiater jij.

Caro zei

Sorry hoor, ik zal het wel niet goed zien, maar de bovenstaande reacties....., ik merk dat ik me wat akelig ga voelen, als volwassen mensen al zo op elkaar reageren, wat krijgen de kinderen wel niet mee, hoe wordt er gereageerd waar de kinderen bij zijn of naar de kinderen zelf....?
Lijkt mij niet een voorbeeld voor de kinderen....

Anoniem zei

Caro slaat de spijker op z'n kop. Dit is precies de reden waardoor Emmy op cursus moet, omdat ze nl geen voorbeeld voor de kinderen kan zijn. Ze faalt volledig als ouderlijk rolmodel.

Johan Fehrmann zei

Ok, klaar. Ik denk dat Caro ook de laatste anoniem bedoeld.
Er hoeft niemand op cursus. En misschien kan anoniem eens goed in de spiegel gaan kijken ipv steeds anderen de maat te nemen en naar anderen te wijzen. De anonieme houding, vanuit een stiekeme houding naar mensen schieten die met naam reageren, lijkt me ook niet bepaald een goed voorbeeld voor de jeugd. Een cursus jezelf kwetsbaar en eerlijk op durven stellen kan een aanradertje zijn voor in het nieuwe seizoen.