je hebt ze er ook bij die zich moeten behelpen met een balkonnetje. De afgelopen maanden heb ik regelmatig gebarbecued. Niks bijzonders allemaal, dat doen meer Beijumers, ik zal de lezer hier verder niet mee vermoeien.Maar wat ik me als geboren Grunninger afvraag: waarom wordt dat dit hier Dik Doun In Toene of Barbeknoeien genoemd? Is dat een vorm van lolbroekerij of zit daar meer achter? Barbeknoeien, daar kan ik me nog iets bij voorstellen. Het is een woordspeling op het oorspronkelijke barbecueën. Dat knoeien duidt dan weer op aanmodderen en iets niet helemaal goed doen.
Hier ga ik naar de kern van het verhaal: Grunningers hebben een beetje last van een minderwaardigheidsgevoel. Als je gaat barbecueën ga je dik doen, rijk doen, lux doen. Maar waarom kan een Groninger niet gewoon een potje gaan zitten barbecueën in zijn eigen tuin? Ik weet het wel. Als je met een Randstedeling of bijvoorbeeld met een Brabander met zachte g(wat praat dat elitair hier!) aan de praat komt en die vraagt je wat je vanavond gaat doen tja, dan ga je je minderwaardige Grunninger accent compenseren en zeggen: barbeknoeien.
Net als voetbalsupporters die zichzelf Boeren noemen. Wat een achterstandspositie. Vooral als ze je ook nog vragen waar je dat dan wel gaat doen: in Beijum. Waar is de Grunninger trots gebleven? Gaan "we" ook nog verliezen van Heerenveen en dalen we af naar de kelder van de eredivisie? Het valt niet altijd mee om Grunninger te zijn. Trouwens, waarom is Schiermonnikoog van Friesland? En waarom niet van ons? Het ligt toch boven Groningen? Beste lezer, ik hou nu op met dit gejammer.
Gelukkig hebben Grunningers ook een ijzersterke credo: Nait soezen!
1 opmerking:
Johan, goedemorgen.
Beetje late reactie maar ik denk dat je het helemaal goed hebt met je mening. Kom gewoon trots uit over je grunn gevoel. Ik ben zelf ook een stadjer, woon nu al wel 10 jaar in Leek Maar het olle grieze gevoel zit in mijn bloed hoor.ik ben trots op de 3 gezusters en friet van Piet en uit gaan leven in de binnen stad.
Moi.
Een reactie posten