Tijdens een fietstochtje door de Boelema- en Hylkemaheerd vielen me deze beelden aan weerskanten van een voordeur op. WELKOM, staat er ook nog op een soort van beschilderde dakpan bij. Klik de foto groter. Ik weet niet hoe het de lezer vergaat, maar ik voelde me meer welkom bij het mannelijke beeld links dan bij de streng kijkende en met de deegroller in de hand staande vrouwspersoon aan de andere kant van de deur. Eerst maar eens aangebeld met de vraag of een foto maken in orde was. Een werkelijk allervriendelijkste Beijumse deed open. Natuurlijk mocht ik een foto van het paar maken. Maar hoe komt u eigenlijk aan die beelden?"Het mannetje kregen we in eerste instantie van een kennis en enige tijd later kwamen ze met een vrouwtje voor hem op de proppen. " Hoe lang staat het echtpaar hier al? "We wonen hier ongeveer twintig jaar en ik schat dat ze er ongeveer vijftien jaar staan. Onze kinderen noemen ze opa en oma. De bekenden waarvan we de ooit beelden kregen zijn inmiddels overleden." Nooit een bang geweest dat ze gestolen zouden worden? "Nee, daar zijn ze veel te zwaar voor."
Wilt u wel samen met ze op de foto? "Nee, doe dat maar niet." Na een vriendelijke afscheidsgroet sloot ze de deur waarna de foto genomen werd. Ik bleef nog even staan kijken en kreeg bij nader inzien toch meer sympathie voor oma met de deegroller en de oppassende blik in de ogen. Die laat niet over zich heen lopen, ze zal het huis tot het uiterste beschermen. En dat is bij opa nog maar de vraag.
2 opmerkingen:
opa heeft een kruikje in z'n handen en ziet er enigzins "beschonken" uit, oma zal daar wel niet heel erg blij van zijn geworden vandaar haar blik, denk ik dan maar zo ;-)
Een reactie posten