Dinsdagochtend ging de telefoon en door de hoorn sprak een onbekende vrouw."Hallo met Sadhna, mijnheer, ik heb iets heel bijzonders ontdekt, er zit een uil bij mij in de boom in de tuin." Mevrouw, wat is daar bijzonders aan, en waarom belt u mij daarover? "Mijnheer, ik ben doorverwezen door het Bezoekerscentrum, daar belde ik heen en ze raadden me aan om u te bellen." Ok, ik wip wel even langs, waar woont u? Vijf minuten later belde ik aan bij een huis aan de Jaltadaheerd. Een aardige en mij onbekende Surinaamse vrouw van een jaar of dertig deed open en liet me binnen. Om de uil te kunnen bewonderen moest ik haar even volgen naar boven, naar haar slaapkamer. Vanuit een tuimelraam wees ze naar twee naast elkaar staande bomen. Daar zou een uil in moeten zitten. Hoe ik ook keek, ik zag het beestje niet. Naast Sadhna op haar bed gezeten keek ik haar diep in de ogen. Wat een openhartig gezicht! Een brede en lieve lach kwam me tegemoet. Grapjes over dat ze zomaar ineens met een wildvreemde man op bed zat, en dat die hoogstwaarschijnlijk een bril nodig heeft. Ze schaterlachte haar mooie witte tanden bloot. De onbekende nieuwe vrouw in mijn leven pakte haar digitale camera, en vanuit haar tuimelraam zoomde ze in. Het resultaat ziet u links op de foto, klik groter. Een uil in een boom in Beijum. Ik ben er niet in thuis dames en heren, ik weet niet of een uil in een boom in maart bijzonder is. Geruststellend is in ieder geval wel dat hét symbool van wijsheid in Beijum aanwezig is. Dat kunnen we wel goed gebruiken hier.
Sadhna bleef erg openhartig in contact, ze vertelde over haar leven als Surinaamse in Beijum, en dat ze getrouwd is met iemand uit Ivoorkust: "Dat komt bijna nooit voor, een Surinaamse en een Afrikaan die samen getrouwd zijn." Verder verbaasde ze zich over de rijkdom in Nederland, de onbegrijpelijke onvrede en het stemgedrag richting PVV. Nee, het is niet altijd leuk om met een kleurtje in Holland rond te lopen.
Jawel, ze zou de foto even mailen. En schaterlachend verkneukelde ze zich over het feit dat ze 's avonds haar man zou vertellen dat ze een vreemde man in de slaapkamer heeft binnengelaten en er mee op bed heeft gezeten.
Met een hartelijke handdruk liet ze ondergetekende weer uit. Die had de neiging om haar op beide wangen te zoenen, maar hij hield zich in. De zon stond hoog aan de blauwe hemel in de Jaltadaheerd, de vogels floten in de bomen en met een wonderlijk gevoel stapte uw blogger weer op de fiets huiswaarts. Ineens was Sadhna in mijn leven gekomen. Maar ook nog eens een wijze uil. U snapt, mijn dag kon niet meer stuk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten