Al een paar weken heb ik de gele kornoelje in de gaten gehouden. De knoppen werden langzaam groter en ze gaan nu heel voorzichtig open. In een zachte winter kan deze struik al in februari bloeien. Als het daarna toch nog gaat sneeuwen of vriezen dan is dat niet erg, de gele kornoelje is winterhard tot 35 graden onder nul.
De bloemen verschijnen voor het uitlopen van het blad op het oude hout. De ronde bloemknoppen staan op steeltjes. Wanneer zij opengaan, vormen zij tot 2 centimeter grote gele bloemschermpjes met aan de basis 4 schutbladen. De bloemen zijn tweeslachtig. De bloem op zich bestaat uit vele individuele bloempjes met meeldraden die boven de schutbladen uitsteken.
Na de bloeiperiode vallen de bloemen af en ontwikkelen zich ovale, groene steenvruchtjes die in het najaar rijpen en dan donkerrood zijn. Ze zijn eetbaar en geliefd bij vogels die zich van het zure vruchtvlees niets aantrekken. De lange, spitse en iets glanzende groene bladeren verschijnen na de bloei. De onderkant van de bladeren is behaard. In het najaar kleuren de bladeren geel of oranjerood.
In Nederland komt de gele kornoelje “in het wild” alleen voor in Zuid-Limburg. De gele kornoelje (Cornus mas) kan ca. 100 jaar oud worden. Het woord cornu betekent hard als hout. Vroeger gebruikte men het hout van de gele kornoelje om er hamerstelen en wandelstokken van te maken. Ook gebruikte men de bessen als geneesmiddel tegen ontstekingen en spataderen. Tegenwoordig verwerkt men de vitamine-C-rijke bessen o.a. tot sap, jam, gelei en compote.
Zij worden geoogst door schudden van de struiken. De vruchten worden vaak in doeken of vangschermen (net als olijven) opgevangen. De gele kornoelje is een zeldzame plantensoort, in Nederland staat hij op de Rode Lijst.
(Bron: http://www.stemderbomen.nl/ )
Foto + tekst: Luit Staghouwer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten