De Wiershoeck (26-01-2010)
Het is eind januari en nog volop winter. Zo langzamerhand begin ik toch wel uit te kijken naar de lente, ik ben de kou een beetje zat.
In veel parken en tuinen worden struiken en bomen driftig gesnoeid. In de winter is de sapstroom tot stilstand gekomen en daardoor is dit blijkbaar de juiste periode voor het snoeiwerk. Ik heb er geen verstand van, maar geloof het graag.
De natuur lijkt in de winter in diepe rust, maar dat is toch niet helemaal waar. Bij mijn rondgang door de tuinen van De Wiershoeck zie ik overal knoppen en uitlopers aan bomen en struiken. Het gaat nog niet hard, maar toch….
Op de tuinen scharrelen merels en kramsvogels, op zoek naar voedsel. In de bomen zingt de koolmees alweer zijn liedje (één van zijn liedjes) en ook de mussen zijn lekker luidruchtig aanwezig. Er is niet veel te zien, maar dat had ik ook niet verwacht. Het duurt nog eventjes voordat vlinders en andere insecten weer in groten getale hier de bloemen komen bezoeken. Tot die tijd richt ik mijn aandacht, en dus ook de camera, op wat mij in deze periode zoal opvalt. Het is een kwestie van goed kijken en soms ook geluk hebben.
Ik heb dit keer enkele knoppen en uitlopers op de foto gezet en van een paar daarvan een collage gemaakt. Linksboven en rechtsonder zien we nieuw leven op de hondsroos (ook bekend als wilde roos en heggenroos). De foto linksboven laat zien dat er her en der nog steeds een rozenbottel aan de zeer stekelige takken hangt.
De vlier loopt ook al weer lekker uit (rechtsboven), maar eigenlijk is dat niets nieuws. Dat zag ik de afgelopen weken ook al wel, maar door de aanhoudende kou schiet het niet erg op. Van de knoppen van de struik linksonder moet ik de naam schuldig blijven. Ik heb geen idee. Ik vind de natuur bijzonder interessant, maar ik ben geen deskundigen. Ook zonder overal de naam van te weten kun je gelukkig van al dat moois in de natuur genieten. Dat doe ik dan maar.
Het is eind januari en nog volop winter. Zo langzamerhand begin ik toch wel uit te kijken naar de lente, ik ben de kou een beetje zat.
In veel parken en tuinen worden struiken en bomen driftig gesnoeid. In de winter is de sapstroom tot stilstand gekomen en daardoor is dit blijkbaar de juiste periode voor het snoeiwerk. Ik heb er geen verstand van, maar geloof het graag.
De natuur lijkt in de winter in diepe rust, maar dat is toch niet helemaal waar. Bij mijn rondgang door de tuinen van De Wiershoeck zie ik overal knoppen en uitlopers aan bomen en struiken. Het gaat nog niet hard, maar toch….
Op de tuinen scharrelen merels en kramsvogels, op zoek naar voedsel. In de bomen zingt de koolmees alweer zijn liedje (één van zijn liedjes) en ook de mussen zijn lekker luidruchtig aanwezig. Er is niet veel te zien, maar dat had ik ook niet verwacht. Het duurt nog eventjes voordat vlinders en andere insecten weer in groten getale hier de bloemen komen bezoeken. Tot die tijd richt ik mijn aandacht, en dus ook de camera, op wat mij in deze periode zoal opvalt. Het is een kwestie van goed kijken en soms ook geluk hebben.
Ik heb dit keer enkele knoppen en uitlopers op de foto gezet en van een paar daarvan een collage gemaakt. Linksboven en rechtsonder zien we nieuw leven op de hondsroos (ook bekend als wilde roos en heggenroos). De foto linksboven laat zien dat er her en der nog steeds een rozenbottel aan de zeer stekelige takken hangt.
De vlier loopt ook al weer lekker uit (rechtsboven), maar eigenlijk is dat niets nieuws. Dat zag ik de afgelopen weken ook al wel, maar door de aanhoudende kou schiet het niet erg op. Van de knoppen van de struik linksonder moet ik de naam schuldig blijven. Ik heb geen idee. Ik vind de natuur bijzonder interessant, maar ik ben geen deskundigen. Ook zonder overal de naam van te weten kun je gelukkig van al dat moois in de natuur genieten. Dat doe ik dan maar.
Foto + Tekst: Luit Staghouwer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten