De afgelopen week leek het wel voorjaar en ook deze foto’s zijn
niet bepaald winterse sfeerplaatjes, maar ze werden toch echt in de
laatste week van 2015 gemaakt. Voor mij zijn de rode ‘bloemetjes’
van de hazelaar een aankondiging van de lente en ieder voorjaar (en
dus al ruime tijd daarvoor) bekijk ik nauwlettend de takken van de
hazelaar om te zien of ze er al weer zijn.
Deze rode ‘bloemetjes’
zijn de stijlen van de vrouwelijke bloemen van de hazelaar. De
mannelijke en de vrouwelijke bloeiwijzen zitten apart aan de struik.
De katjes met mannelijk bloeiende bloemetjes, die uit schubjes en
meeldraden bestaan, zijn al aan het eind van de zomer aan de planten
te zien als het blad nog aan de struiken zit. Zodra het in het
voorjaar warmer wordt ontwikkelen de mannelijke katjes verder. Als ze
rijp zijn geven ze pollen (stuifmeel) af aan de lucht. Het is een
windbestuiver. Tijdens erg zachte herfstmaanden kan de hazelaar al
eind december bloeien. Nadat de vrouwelijke bloemen zijn bevrucht
groeien de vruchtbeginsels uit tot de bekende hazelnoot. Aan het eind
van de bloeiperiode krijgt de hazelaar pas zijn bladeren.
De officiële naam
van de helleborus (kerstroos) is nieskruid of nieswortel. De bloem
lijkt in de verste verte niet op een roos. De plant behoort tot de
ranonkelfamilie en stamt uit een geslacht met vele
vertegenwoordigers. Het zijn allemaal planten die in de winter en het
vroege voorjaar bloeien. Sommige soorten bloeien zelfs enkele maanden
onafgebroken vanaf december tot en met april. Helleborus behoudt z'n
blad het hele jaar. De naam nieskruid dankt de plant aan de
medicinale toepassing. De gedroogde en tot poeder vermalen wortel
zorgt bij opsnuiven ervan dat er flink geniesd moet worden. De wortel
is zeer giftig. De plant is voor honingbijen niet echt belangrijk,
maar omdat er nu verder niet veel in bloei staat wordt hij toch
regelmatig door de honingbij bezocht.
Snijbiet behoort tot
de zogenaamde vergeten groenten. Veel van deze groenten zijn uit de
handel genomen vanwege de te lage opbrengst en vaak ook vanwege een
te uitgesproken smaak (bitter).
Snijbiet is er in
vele varianten, van witte en gele tot groene en rode stengels. De
stelen van snijbiet worden overigens ‘ribben’ genoemd. Van
snijbiet eet je daarnaast ook het blad. Snijbiet doet zijn naam eer
aan. Ribben met blad zijn van de plant te snijden, waarna er weer
nieuwe ribben ontstaan. Daardoor kan er gedurende enkele maanden
geoogst worden van één plant.
Info:
floravannederland.nl/ - neerlandstuin.nl/ - groentenenfruit.nl/
Foto + tekst: Luit Staghouwer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten