Het was een halfbakken ijspret wat de kinderen van Beijum de afgelopen week ten deel viel. Schaatsen wilde niet. Het ijs op het Zilvermeer en de Zuidwending was te onbetrouwbaar om mensen (kinderen) te kunnen dragen.
De enige ijspret dat mogelijk was, was op de sloten in en rond Beijum.
Een Beijumse maakte gistermiddag bovenstaande foto. Vanaf het is van een sloot langs de zuidgrens van de wijk, daar waar Beijum en Kardinge elkaar ontmoeten. Linksachter zien we de Kardingerbult.
De zon ging langzamerhand onder, de straaljagers vlogen door de lucht en lieten witte strepen na.
Zo te zien, zie de krassen op het is, is er toch wel geschaatst.
Foto rechts is op de grens Menkemaheerd en Isebrandtsheerd gemaakt. Zal een kat in de gaten hebben dat het verschil tussen ijs op een sloot en water erin erg dun kan zijn?
De eerste maand van 2017 nadert zijn voltooiing
De liefhebbers van een Elfstedentocht moeten hun hoop op februari richten.
Maar je kunt aan je (half bevroren) water aanvoelen dat het er ook in de volgende maand niet inzit. De winters van tegenwoordig zijn gewoon niet meer zoals ze ooit geweest zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten