Ik weet niet hoe het de lezer vergaat, maar altijd als ik ergens beddengoed, vroeger zonder n geschreven, uit het raam zie hangen word ik wat weemoedig en komen herinneringen uit mijn kinderjaren omhoog. Ik ben opgegroeid in de Kanaalstreek en herinner me de huisvrouwen die met hoofddoekjes rondliepen. Als ze het huishouden deden hadden ze een schort voor, wasmachines en drogers waren er nog niet. De kleren en het beddengoed werden gewassen in een teil en daarna ging het door een wringer om het meeste vocht eruit te persen. Daarna op de waslijn. Douches waren er nog niet, maar vaste prik was om zaterdags in de tobbe te zitten en ingezeept te worden. Auto's waren er amper, ik herinner me het eerste ritje bij m'n vader achterop de brommer. Wat een sensatie. 'S avonds op tv. Nederland1 of 2 kijken, sjoelen, ganzenborden of mens-erger-je-nieten. In de winter met een kruik naar bed. Overdag met een pofbroek aan naar de lagere school. De scharesliep kwam om het half jaar langs en mijnheer pastoor vertelde over het aantal kinderen die er moesten komen. Het zal de eenvoud zijn bij het zien van dit beeld, zie foto, die de herinneringen bij me oproept. Gewoon je bedompte beddengoed uit het raam hangen om de frisse lucht er door te halen en de zon er op te laten schijnen. Nu, 45 jaar later schrijf ik er een stukje over op internet. Wie had dat gedacht, midden jaren zestig van de vorige eeuw?
donderdag 22 april 2010
WAT EEN EENVOUD, BEDDE(N)GOED UIT 'T RAAM HANGEN
Ik weet niet hoe het de lezer vergaat, maar altijd als ik ergens beddengoed, vroeger zonder n geschreven, uit het raam zie hangen word ik wat weemoedig en komen herinneringen uit mijn kinderjaren omhoog. Ik ben opgegroeid in de Kanaalstreek en herinner me de huisvrouwen die met hoofddoekjes rondliepen. Als ze het huishouden deden hadden ze een schort voor, wasmachines en drogers waren er nog niet. De kleren en het beddengoed werden gewassen in een teil en daarna ging het door een wringer om het meeste vocht eruit te persen. Daarna op de waslijn. Douches waren er nog niet, maar vaste prik was om zaterdags in de tobbe te zitten en ingezeept te worden. Auto's waren er amper, ik herinner me het eerste ritje bij m'n vader achterop de brommer. Wat een sensatie. 'S avonds op tv. Nederland1 of 2 kijken, sjoelen, ganzenborden of mens-erger-je-nieten. In de winter met een kruik naar bed. Overdag met een pofbroek aan naar de lagere school. De scharesliep kwam om het half jaar langs en mijnheer pastoor vertelde over het aantal kinderen die er moesten komen. Het zal de eenvoud zijn bij het zien van dit beeld, zie foto, die de herinneringen bij me oproept. Gewoon je bedompte beddengoed uit het raam hangen om de frisse lucht er door te halen en de zon er op te laten schijnen. Nu, 45 jaar later schrijf ik er een stukje over op internet. Wie had dat gedacht, midden jaren zestig van de vorige eeuw?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Laatst hoorde ik iemand een heel "zure" opmerking maken over beddegoed dat buiten hangt; "je wil toch tegen de zure lappen van een ander aankijken?"
Ik vind het wel een vrolijk gezicht, al doe ik het zelf eigenlijk nooit, ik heb het idee dat het vies wordt als het buiten tegen het huis hangt.
Een reactie posten