Met Luit Staghouwer en Flip Klatter hebben we op Beijumnieuws natuurfotografen in huis die wat mij betreft top zijn. U kunt er hier wekelijks van genieten. Maar er is meer moois op dit gebied in Beijum. Afgelopen weekend ontving ik deze mail van Cathy Bosscher: Goedemorgen, Zelf ben ik woonachtig in Beijum en volg Uw log al geruime tijd. Is het wellicht mogelijk dat mijn website bij Uw links wordt vermeld? http://www.frenetiek.nl/ Alle foto's op mijn site zijn genomen in Natuurgebied Kardinge, met tot nu toe één (genoemde) uitzondering die genomen is in Woudbloem.
Prachtige foto's zag ik op de site. Ik vroeg om een paar foto's voor publicatie en of er zelf een tekstje bij geschreven kon worden? Het resultaat van deze vraag ziet u en leest u hieronder:
IN DE ACHTERTUIN VAN BEIJUM
Prachtige foto's zag ik op de site. Ik vroeg om een paar foto's voor publicatie en of er zelf een tekstje bij geschreven kon worden? Het resultaat van deze vraag ziet u en leest u hieronder:
IN DE ACHTERTUIN VAN BEIJUM
Wanneer je aangeeft in Beijum te wonen beginnen de meeste mensen niet over groene wijk of multicultureel. Overlast en criminaliteit zijn het onderwerp van de standaard eerste vraag.
Sire heeft een spotje: Aardige mensen. Hoe gaan we ermee om? Ik geloof dat veel mensen dergelijke ervaringen zomaar kunnen opdoen in Beijum. Het valt mee, dat is schrikken.
Zelf woon ik meer dan tien jaar in Beijum en met de Kardinge als achtertuin is dat toch zeker niet vervelend te noemen. Wanneer je regelmatig met je neus in het gras ligt ervaar je wellicht ook eerder dat een groot deel van Beijum erg sociaal is, zo dacht een buurman eens dat ik onwel geworden was. Goed.. zo lag ik er dan wellicht ook bij, maar probeer maar eens elegant een insect op de grond te fotograferen.. dat gaat niet lukken. "Buurvrouw, buurvrouw, alles goed?" riep hij terwijl hij zijn kleine dochter stuurloos op haar leerfietsje liet ontsnappen en op me af kwam. Dochterlief zette achter zijn rug stevig haar beentjes tegen de grond en wist zo nog net te voorkomen dat ze in de struiken verdween, de vlinder was gevlogen.. dat is het ergste wat me in die tien jaar is overkomen in Beijum. Ongeveer vijf jaar geleden ben ik begonnen met fotograferen, een wat uit de hand gelopen hobby, die in de Kardinge goed te beoefenen is wanneer je het niet erg vindt zo nu en dan een goed bedoelde helpende hand te moeten weigeren. Er zijn maar weinig wijken in de stad waar je bijvoorbeeld Bergeenden, Nijlgansen, Tureluur en Grutto zo dichtbij hebt. Ook de ijsvogel wordt regelmatig gezien, maar mijn eigen ervaring komt wat dat betreft helaas niet verder dan een heel klein en vooral heel snel blauw kontje dat over het water scheert. Een heel mooi blauw kontje, dat dan weer wel.
Een echte vogelaar ben ik dan ook niet, insecten hebben mijn voorkeur, wat zoal voorkomt in de Kardinge en Beijum is te vinden op http://www.frenetiek.nl/wordpress/ (wat zoveel betekent als: waanzinnig, als bezetten, dol).
Sire heeft een spotje: Aardige mensen. Hoe gaan we ermee om? Ik geloof dat veel mensen dergelijke ervaringen zomaar kunnen opdoen in Beijum. Het valt mee, dat is schrikken.
Zelf woon ik meer dan tien jaar in Beijum en met de Kardinge als achtertuin is dat toch zeker niet vervelend te noemen. Wanneer je regelmatig met je neus in het gras ligt ervaar je wellicht ook eerder dat een groot deel van Beijum erg sociaal is, zo dacht een buurman eens dat ik onwel geworden was. Goed.. zo lag ik er dan wellicht ook bij, maar probeer maar eens elegant een insect op de grond te fotograferen.. dat gaat niet lukken. "Buurvrouw, buurvrouw, alles goed?" riep hij terwijl hij zijn kleine dochter stuurloos op haar leerfietsje liet ontsnappen en op me af kwam. Dochterlief zette achter zijn rug stevig haar beentjes tegen de grond en wist zo nog net te voorkomen dat ze in de struiken verdween, de vlinder was gevlogen.. dat is het ergste wat me in die tien jaar is overkomen in Beijum. Ongeveer vijf jaar geleden ben ik begonnen met fotograferen, een wat uit de hand gelopen hobby, die in de Kardinge goed te beoefenen is wanneer je het niet erg vindt zo nu en dan een goed bedoelde helpende hand te moeten weigeren. Er zijn maar weinig wijken in de stad waar je bijvoorbeeld Bergeenden, Nijlgansen, Tureluur en Grutto zo dichtbij hebt. Ook de ijsvogel wordt regelmatig gezien, maar mijn eigen ervaring komt wat dat betreft helaas niet verder dan een heel klein en vooral heel snel blauw kontje dat over het water scheert. Een heel mooi blauw kontje, dat dan weer wel.
Een echte vogelaar ben ik dan ook niet, insecten hebben mijn voorkeur, wat zoal voorkomt in de Kardinge en Beijum is te vinden op http://www.frenetiek.nl/wordpress/ (wat zoveel betekent als: waanzinnig, als bezetten, dol).
Zie ook de link links.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten