DAG DIEUKE

Foto bij dit bericht, juni 2013

Het raakte me vol in het hart. Ik werd er stil van. Op 20 november verscheen dit bericht in m’n mailbox:

Via deze onsympathieke weg moet ik je helaas mededelen dat Dieuke afgelopen maandag is overleden.(…)

Het zijn van die momenten dat je jezelf even vast moet pakken. Kop er bij houden. Dieuke dood? Nee, krachttermen geven geen pas. Maar toch. Die altijd maar vriendelijke vrouw ,waar ik ooit een duo mee vormde in een theatervoorstelling? (Zie repetitievideo, na 23 seconden Dieuke in beeld)). Dieuke, die ik nooit lelijk over anderen hoorde praten, altijd hartelijk is contact was, die in het NLA-team zat, Dieuke de integriteit haarzelve….dood? Mijn God.

Zie haar toch staan op bovenstaande foto. Wat een openheid, wat een hartelijkheid. En wat een belangeloze inzet voor de wijk waarin ze woonde.

Het leven kan pijn doen. Teveel pijn. Ondraaglijke pijn. Op 17 november van dit jaar (sorry, afgelopen jaar) vlogen hulpverleningsdiensten met alle toeters en bellen de Sibrandaheerd binnen. Het mocht niet meer baten.

Echtgenoot Henk, en hun twee kinderen blijven ontzet achter. Maar ook dankbaar. Want, wat een echtgenote en moeder!

Op de vraag of ik een IM op Beijumnieuws zal plaatsen kwam als antwoord: “Dat is een eer. Dat gunnen we Dieuke.”

Hoe lang woonde Dieuke in Beijum?

We wonen al sinds 1993 in Beyum en daarvoor heeft Dieuke als student ook gewoond in Beyum.  Toen ik haar leerde kennen woonde ze in de Eilardaheerd in een studentenwoning, samen met nog drie andere studenten. Ze heeft eerst het eerste jaar van de toen nog bestaande hogere analistenschool gedaan, maar na dat jaar ging zij rechten studeren naar de faculteit der rechtsgeleerdheid. In 1988 was zij klaar met die studie en ging zij werken. Eerst bij een friese gemeente Tietjerksteradeel en later bij PTT in Leeuwarden en PKN in Groningen. Dat laatste was in 1994. Dieuke heeft daar nog een aantal jaren gewerkt, totdat zij ook daar last van fybromyalgie kreeg.

Hoe zouden jij en je kinderen haar willen omschrijven?

Dieuke was iemand die betrokken was en een verbinder. Iedereen kon bij haar langs komen en als er problemen waren van juridische aard, dan wilde ze graag helpen.  Vaak organiseerde zij allerlei activiteiten in en met de buurt, gezamenlijke etentjes, schaatsen, musea-bezoek of festivals in de wijk.  Wel was ze een chaoot in haar dagelijkse activiteiten. Vaak moest een buurvrouw- waar ze koffie had gedronken- allerlei spullen weer terug brengen: kopjes lepels, borden, sleutels,mobieltje.  Dieuke wilde een gezellige buurt en weggaan uit de buurt zou ze nooit. Ze deed altijd enthousiast mee aan de BORG-schouw, de Lentekriebels en de Nieuwjaarsduik in Kardinge.  

Wat deed ze allemaal in Beijum? Ik weet, NLA-team, Bedrijvenclub...

Dieuke heeft inderdaad in het wijkteam gezeten van het NLA en was daarin, volgens mij, een kritische deelnemer die zich niet de kaas van het brood liet eten. Het verzoek moest een meerwaarde opleveren. Ze wist van het bestaan van de discussies omtrent het bestaansrecht van het wijkteam, maar ze probeerde  integer om te gaan met de verzoeken en haar positie.  Ook hier probeerde ze te bemiddelen en een open houding aan te nemen

Dieuke heeft de ondernemersborrel opgericht. Een groep ondernemer, klein en groot, uit Beijum die regelmatig bijeenkomen in een buurthuis en praten over de mogelijkheden en onmogelijkheden van het ondernemerschap. Het was gezellig en nuttig: men leerde de collega-ondernemer kennen.
Met haar eigen bedrijf 'Waarvan Akte' probeerde zij ook een meerwaarde te zijn voor de kleinere ondernemers. Dit liep aardig. Ze schreef of herschreef de algemene voorwaarden die toch noodzakelijk zijn in het bedrijfsleven. Vaak hadden de ondernemers daar geen kaas van gegeten en waren blij met Dieuke’s inbreng.

Dieuke heeft ook een aantal jaren in het bestuur gezeten van de toenmalige buurtcentrum Heerdenhoes. Deze is later opgegaan in de overkoepelende stichtingsbestuur voor alle buurtcentra in Beyum.  Nog eerder is Dieuke betrokken geweest bij de staking van Ouders in de toen nog bestaande peuterspeelzaal Hans en Grietje. Die peuterspeelzaal kreeg te weinig ondersteuning van de gemeente en men heeft toen de peuterspeelzaal bezet. Dat werd een succes.
Op de Doefmat was Dieuke vaak een leesmoeder, maar probeerde ze ook andere lessen aan te bieden aan de kinderen. Daar overlegde ze dat met de leerkracht, dus de kinderen kregen les in koken, bakken en weven.    

Dieuke was ook iemand die van wandelen hield en als we dan weer ergens door Bejum liepen en we zagen een misstand- wat dan ook, maar meestal in de groenvoorziening- dan meldden we dat steeds bij de Wijkpost. 

(19:48 uur, JF; om  discussies te vermijden is de reactiemogelijkheid onder dit blogbericht geblokkeerd)