maandag 20 maart 2017

COLUMN UIT LEWENBORG (44)


Afval scheiden, de natuur gaat er onder lijden.

De diftar is het gesprek van de week. Heus waar. De één is er wel voor en de ander niet. In de wandelgangen spitste ik mijn oren en werd er al luisterend een stuk wijzer van. Nou, dat dacht ik dan.
De diftar moet gaan zorgen dat wij burgers minder afval produceren. Ja amma hoela, hoe dan? Het grootste afval wordt ons gewoon opgedrongen door de verpakkingsindustrie. Koop maar eens een gewoon pakje beleg in de supermarkt. Moet je eens kijken hoeveel plastic er om die paar plakjes vlees zit. Zo hermetisch afgesloten, dat zelfs een mens met artrose het niet eens fatsoenlijk open kan krijgen. Niet te geloven toch! 

Vroeger had je bij de Hema vleeswaren wat vers afgesneden werd, net als nu nog bij sommige échte slagers. Dan kreeg je er een papierenzakje omheen. We kunnen dat toch gewoon weer zo doen en dan leg je het bij thuiskomst in zo’n vershouddoos, die daar voor bedoeld is. Op deze manier leren we ook weer eens geduld op te brengen, in onze ‘druk druk’ maatschappij in plaats van graaien door de vleeswaren en vervolgens thuisgekomen het plastic weggooien, zonder er verder over na te denken. Vers gesneden is toch altijd nog het lekkerste? Of het nu om vlees, fruit of groente gaat…

Nu schijnt dat het in andere delen van Nederland al wel is geregeld dat je gratis je plastic, blik en drankkarton in kan leveren. (Vergeet dan niet om de dopjes van je pak melk of toetje af te halen en deze te bewaren voor de geleide hond) Laten ze daar dan hier in Groningen ook eerst eens mee beginnen. Kunnen we alvast wat oefenen. 

Misschien vinden we het afvalminderen wel zó leuk, dat we er een heuse hobby of ware sport van gaan maken. Als in de vorm van een buren wedstrijdje, wie de minste afval overhoud na een week. Ik bedoel maar, iedere weldenkende ambtenaar weet toch dat wij Nederlanders een bloedje hekel hebben aan betalen?

Stel dat wij echt per kilo afval moeten gaan betalen, dan moet dat bedrag wel zo hoog zijn dat je er U tegen zegt, anders krijgen we gegarandeerd meer zwerfafval. Daar heb ik vorig jaar al eens over geschreven. Wij burgers zijn vast niet te beroerd om ons afval te scheiden, alleen moet het dan wel een beetje rechtvaardig. De verpakkingsindustrie zal de eerste stap moeten gaan zetten, lijkt mij!

Afgelopen week was er bij de A.H. een vrouw die wel als een goed voorbeeld voor ons als burgers zou kunnen functioneren, want bij de kassa legde ze daar 3 losse appels, 4 kiwi’s en 2 sinaasappels op de band. De caissière keek eens vreemd op, legde soort bij soort op het weeggeval van de kassa en klaar. Ja, dacht ik bij mezelf, zo kan het ook. Scheelt alweer drie plastic zakjes! Het deed mij even aan mijn moeder denken, die hoeft namelijk nooit hondenpoepzakjes te kopen. Nee, die gebruikt de zakjes van de groente en fruit, net als de broodzakken voor het poepprobleem. Ze heeft dan ook een grote hond.

Nu we het toch over poep hebben… Wat te doen met het afvalminderen van luiers? In welke bak hoort dit dan? Tja, poep is afbreekbaar…dus misschien in de, nou ja noem het maar…en dan de luier zelf bij het plastic. Nah, waar gaat het heen. Neem toch gewoon weer die uitwasbare luiers van vroeger, die zijn milieuvriendelijk, geven geen afval en de kinderen raken er ook nog eens eerder zindelijk door. Ja, wil jij met een natte kont rond huppelen?

Wij als burgers hebben geen probleem, de verpakkingsindustrie veroorzaakt het probleem!

Van het woord diftar krijg ik lichtelijk de kriebels. Volgens milieumensen is de diftar dé oplossing voor het afvalprobleem, waarbij ze even voor het gemak ‘het milieu’ vergeten. Zijn het nou milieumensen? Of niet! Als zo’n diftar er wel door komt, krijgen we veel zwerfafval in de natuur. Dat geef ik je alvast op een afbreekbaar briefje. (kan bij het oud papier)

2017©Vlindertje73

Wil je meer van mij lezen dan alleen deze column? Klik hier!


Geen opmerkingen: