EINDELIJK: EEN KLEINERE KRANT (DvhN)

Het leek de laatste twee maanden wel alsof de millenniumwisseling aanstaande was bij het Dagblad van het Noorden. Zou het wel goed gaan, en overleven we het wel? Bevalt het nieuwe lettertype? Houden we de lezers vast, of zakt dat nog meer in? Wat een behoedzame en voorzichtige overgangsperiode naar een kleiner formaat krant! Het leek soms wel of de angst regeerde, alle aanstaande veranderingen werden in de (lezers)groep gegooid, en steeds met een ondertoon van: blijf bij ons beste lezer, u bent ons lief. Wat een verschil met de Volkskrant, die krant deed twee maanden geleden gewoon een aankondiging: op die en die datum gaan we over op kleiner formaat. Dáár sprak gezag uit. Zo gaan we het doen, en dit komt er aan. Het Dagblad van het Noorden straalde minder gezag en zelfvertrouwen uit naar de lezer en scrupuleus werden de aanstaande veranderingen keer op keer belicht. Het is persoonlijk, daar kan ik niet zo goed tegen. Het Dagblad moet weer een beetje een bolwerk worden, eentje met een mooi ivoren torentje waar de makers en journalisten inzitten. Het gezag en de autoriteit moeten weer terug komen. Het doet me denken aan de politie die jaren geleden 'je beste vriend' was. Wat een onzin, je beste vriend bekeurt je niet en hij sluit je ook niet in de handboeien. De krant is ook niet alleen maar je beste vriend, je moet het Dagblad van het Noorden kunnen wantrouwen, verrot schelden of minachten. Dat laatste doe ik allemaal niet vaak, daarvoor staan er teveel goede artikelen in en ook heb ik teveel respect voor sommige verslaggevers. Maar dat zeurderige van de afgelopen twee maanden had voor mij niet gehoeven. De eerste kleine krant ziet er prima uit. En het blijkt, ook in een langdurige relatie kunnen ingrijpende veranderingen goed uitpakken.