BEIJUM, EEN DORP OP HET PLATTELAND

Op het uiterste noordoostelijke deel van de wijk staat direct over de grens met het platteland (zie sloot) bovenstaande boerderij. Zwenk de camera denkbeeldig een stukje naar links, en een mestbult en landbouwvoertuig accentueren het platte(boeren)land waar Beijum tussen is gebouwd.
Beijum moest een landelijk karakter krijgen, dat is de bedenkers goed gelukt, er staan boerderijen in en vlakbij de wijk.
Eind jaren zestig trokken veel Stadjers naar het platteland: groen en ruimte hadden een grote aantrekkingskracht. Om verdere leegloop van de stad tegen te gaan, besloot de gemeente de nieuwe wijk Beijum een dorps aanzien te geven. Het resultaat: een woonerf-wijk met veel groen en water. Omdat er al boerderijen stonden in Beijum, leek het de planologen een leuk idee de straten namen te geven van bestaande boerderijen (heerden) op het Groningse platteland. De huizen aan de straten werden bekleed met baksteen, ook een verwijzing naar het platteland.

In de loop van de jaren tachtig bleek woonerf-achtig bouwen té duur te worden: ‘kronkelige’ lijnen zijn gewoonweg veel duurder dan rechte lijnen (strokenbouw). Daarnaast veranderde de gemeente haar visie op stedenbouw: het dorpse bouwen moest plaats maken voor stedelijke allure, ook in buitenwijken. De wijken De Hunze en Hoornse Meer geven aardig aan wat de gemeente verstaat onder stedelijke allure. In Beijum had de nieuwe stedelijke allure al gestalte gekregen in de vorm van de Froukemaheerd en de Wibenaheerd.
Beijum bestaat uit dertien deelplannen. In elk deelplan hebben gemiddeld vier architecten een ‘buurtje’ gemaakt. Tegenwoordig telt de wijk zo’n 14.000 inwoners. Lees hier