Een dame liep over een trottoir(voor jongere lezers: zo noemden we vroeger een voetpad) en zwaaide overdreven met stokken. Wat is dat voor eelks gedoe? Zuid Oost Groningers van geboorte hebben hun intolerante beperkingen, alles is al snel aanstellerij of een vorm van kapsones.
Op vijf meter afstand dacht de blogger: is dat niet ons aller kruidenvrouwtje, Saskia Nieboer? Camera in de aanslag en toeteren. Ja hoor. Ze is het. Omdraaien, wie toetert daar, vrolijk zwaaien en lachen.
Een beetje kruidenvrouw wordt niet dronken met oud en nieuw. Ze vreet zich ook niet ongans in oliebollen.
Maar toch weer op nieuwjaarsdag gaan lopen Nordic Walking(en).
Een toonbeeld van lichamelijke en geestelijke gezondheid. Ons geliefde kruidenvrouw uut Beijum.
(Eelks is Gronings voor aanstellerij)
2 opmerkingen:
Niet "eelks maar "eelsk".
Een aanstellerig wicht: een eelske medde.
Volgens mij is het woord trottoir, althans in Nederland, van vroegere datum dan het woord voetpad.
Mijn oma hoorde ik het altijd zeggen, en ik vermoed dat het een overblijvend gallicisme is uit de tijd dat het Frans internationaal de rol speelde die nu voor het Engels is weggelegd.
Ik heb me ooit eens laten vertellen dat het Groningse affrontaiern en misschien ook wel optoerlefetten eveneens uit Frans zouden stammen.
Een reactie posten