HEIMELIJKE FOTO'S UIT DE BIEB (11)

Hoe zou het toch zijn om als kind de familiebibliotheek van Beijum binnen te lopen? Kunt u zich als volwassen lezer uw kinderjaren nog herinneren? Alles leek veel groter en magischer. Sinterklaas bestond nog, en Pipo de Clown ook. Stel je bent vijf of zes jaar en je gaat naar de bieb, hoe is dat? Ik val in herhaling, maar de vraag fascineert. Wat zou het wat zijn als je je als volwassene even tien minuten kind kan voelen in de bieb en daarna zou kunnen opschrijven wat je beleefd hebt. Zou je beheerder Menno een lieve man vinden, of schrik je er juist van? Zijn de medewerksters dan juffen waar je je veilig bij voelt en waar je iets aan durft te vragen? Is een zitzak, gezien door vijfjarige kinderogen, erg groot? Hoe is het toch om op zo'n gekleurd stoeltje te zitten, zie foto, en op zo'n berecomputer spelletjes te doen? Wat een vragen allemaal, ik voel me zo nieuwsgierig als een kind van vijf jaar. Wat moet het een genot zijn om op die leeftijd bij een medewerkster als Marieke, Marijke of Boukje op schoot te zitten, en dat ze je een mooi boekje voorlezen. Wat een fijne leeftijd om in de beschutte en veilige wereld van de bieb te verkeren. Nog niet groot genoeg om door het raam naar Plein Oost te kunnen kijken. Tevreden de bieb weer uitgaan met een zakje snoep van Menno, en een luchtballon van Boukje, een aai over de vijfjarige bol van Marijke. Wat een feest voor Beijumer kinderen: de prachtige gekleurde bieb aan de Ypemaheerd.