Erger
jij je ook weleens aan de mobiele telefoons van tegenwoordig? Te pas
en te onpas word er op die beeldschermpjes gekeken. Word je daar nou
echt vrolijk van? Kan je werkelijk niet een paar uurtje zonder? Blieb
blieb, daar gaat er weer één, iemand krijgt een berichtje. Het
gekke is dat iedereen dan gelijk naar zijn of haar mobiel grijpt, ook
al is het niet eens voor hunzelf dat bliebje.
Toch even kijken of je
ook een appje hebt, snel zelf even een appje sturen of even je
sociale media checken of er nog iets gebeurt is onder je vrienden.
Zelfs in de meeste cafe’s en restaurants kun je gebruik maken van
hun wifi netwerk. Gezellig hé, een etentje met je partner in een
restaurant die vervolgens steeds met zijn mobiel bezig is. Waar
blijft dan de gezelligheid? In mijn ogen is die ver te zoeken!
Kunnen
we nou niet eens een paar uurtjes zonder een mobiel leven? Vroeger
had je die dingen ook niet. Ik weet wel, je moet met de tijd meegaan,
maar soms is het echt erg irritant. Dan heb je bijvoorbeeld visite en
gaan ze nog de hele tijd op dat beeldschermpje zitten te turen.
Hallo, ben je wel goed ofzo? Of nog erger met elkaar appen, terwijl
ze gewoon bij elkaar in één ruimte zitten. Ongelooflijk toch?
Natuurlijk
maak ik mij daar ook wel eens schuldig aan, ja, ik kijk ook weleens
op mijn mobieltje in gezelschap, maar dat nou de hele avond door te
doen, nee. Ik vind dat gewoon niet gepast. Ergens druist het tegen
het asociale aan. Goed, dat zal mijn mening wel zijn.
Zo
kwam ik op het idee om dan een bakje bij de voordeur op te hangen,
waar je je mobieltje in kan doen. Op deze manier krijg je dan
misschien weer leuke conversaties, zonder steeds gestoord te worden
door dat blieb, blieb.
Stel je zelf eens voor, als je net in een
gesprek zit met iemand of een paar mensen dan is het toch rete
irritant dat je steeds blieb, blieb er tussen hoort, je raakt gewoon
het hele verhaal kwijt wat je aan het vertellen was. Zo
van…..ehhhhh….waar was ik ook al weer gebleven?
Aan
de ander kant zijn mobiele telefoons natuurlijk ook handig en nuttig.
Ik kraak ze dan ook niet af hoor. Je bent altijd bereikbaar en zelf
kan je ook iedereen bereiken, wanneer nodig.
Bij
de deur een bakje waar je je mobieltje in doet.
Ongestoord
aandacht hebben voor elkaar,
in
plaats van steeds je mobieltje open te slaan.
Voelt
dat nou niet retegoed?
©
Vlindertje73
3 opmerkingen:
Bij de deur een bakje waar je je mobieltje in doet.
Ongestoord aandacht hebben voor elkaar,
in plaats van steeds je mobieltje open te slaan.
Voelt dat nou niet retegoed?
jazeker voelt dat goed.
Leuk rijmpje, doch ik zou "open te slaan" vervangen door "gebruiksklaar".
Ieder zijn invalshoek moet kunnen toch ?
Een bakje bij de deur voor je handy
Dan ongestoord aandacht voor elkaar.
Voortdurend je mobiel gebruiksklaar
Is onbeleefd en zeker niet friendly.
Mijn GSM geeft mij een echte kick
Met hem leef ik in symbiose
Want hij is machtiger dan ik
Per click of ping een diepere hypnose
Met boezemvrienden in Stavanger en Tashkent
Is waar ik zonder grenzen schitter
En zet ik sinds geruime tijd de trend
Op Feestboek, Beijumnieuws en Twitter
Toch voelde ik onlangs een pijn zo raar
Dat ik me online tot mijn huisarts wendde
Mijn hart zo leeg, mijn hoofd zo zwaar
Was wat ik hem dus maar bekende
"Een knoeperd van een Smartphonitus"
Bleek ras zijn scherpe diagnose
"Ga eens langs tante Toos en Ome Titus;
Gooi wèg die Microsoft-penose !"
"Wat kost mij dit consult nou dokter
Zo 5 minuutjes met u kleppen ?"
"Dag-dag" klonk via Skype nu opgefokter
"Ik zal je straks 't tarief wel appen !!"....
Sinds het mobieltje ons leven is binnengekomen hoeven we geen visite-afspraken meer te maken, maar kunnen we elk moment iemand met een telefoontje of bericht overvallen. We hoeven dus ook geen koffie of thee met een koekje te serveren, en vooral: wat heerlijk dat je er geen afwas van hebt.
Dit gemak betalen we met de illusie dat we 24 uur per etmaal met iedereen in de rest van de wereld in contact staan, terwijl we 100 % alleen zijn en niemand daadwerkelijk meer ontmoeten.
Wanneer we bij iemand op visite gaan met een gsm op zak, kunnen we daar niet geheel aanwezig zijn, omdat we tegelijk in onze wanhopige honger naar méér contact ook elders willen vertoeven. Het is dus net als met suiker eten; je denkt dat je honger wordt gestild, maar je behoefte aan nòg meer suiker wordt alleen maar groter.
Mobieltjes zijn dus eigenlijk een superverslavende vorm van mind control, die mensen per saldo eenzaam, depressief en doodongelukkig maken.
Een reactie posten