Door Willem Pauwelussen
Ooit waren er buurtcomités die spontaan ontstonden en flink tekeer gingen tegen de politieke autoriteiten. Er werden straten bezet en soms zelfs opgebroken, huurverhoging geweigerd en allerlei obscuur geachte links-communistische clubjes zagen hun kans om de mensen uit te leggen dat eens te meer bleek dat ze van het kapitalisme niks te verwachten hadden.
De politiek reageerde met het instellen van wijkraden. Wat Marcuse ooit repressieve tolerantie noemde, maar door de politiek werd gezien als een optie om hun goede bedoelingen in overleg werkbaar te maken en daarmee het communistisch gewroet de wind uit de zeilen te nemen, werd neergezet als een intermediair overlegorgaan tussen bewoners en gemeente.
Het werkte.
Er kwam een gedragscode, later hernieuwd onder de titel van convenant, dat opgesteld werd per 22 mei 2008. Hierin is vastgesteld welk de wederzijdse verplichtingen zijn zodat de wijkorganisaties weten aan welke voorwaarden ze moeten voldoen om voor subsidie in aanmerking te komen. Er kwam een flinke pot geld op tafel, in de vorm van het Nieuw Lokaal Akkoord, waar leuke dingen voor de mensen mee mogelijk waren zodat de sociale cohesie zou worden versterkt.
Maar blijkbaar werkte er iets toch niet helemaal.
Sinds kort hebben we het instituut van de wijkwethouder. Die moet het contact tussen burgers en gemeente gaan stroomlijnen. Zorg voor de leefomgeving, zowel het groene als het sociale aspect, staat hoog in het vaandel.
Over wijkraden hoor je niks meer.
Wat je, op sites als deze, wel hoort is dat de vertegenwoordigende functie van wijkraden ernstig in twijfel wordt getrokken, op ledenvergaderingen komt vrijwel niemand, en zitten die gasten er niet in de eerste plaats voor hun hobby als ze tenminste niet vechtend met elkaar over straat rollen?
Wat zijn het dan eigenlijk: praatcolleges of speerpunten van de wensen die in de wijk leven?
Het lijkt erop dat de gemeente een heel eind in deze visie meegaat.
Gegeven het feit dat de gemeente met de wijkwethouder een route om de wijkraden heen kiest lijkt ze er nog weinig vertrouwen in te hebben, dat het echt nog steeds het intermediair overlegorgaan is zoals het oorspronkelijk is bedoeld. De angel van de actie is eruit gehaald en de luchtballon loopt leeg, zou je haast denken.
Maar als dat het gerijpte inzicht is van onze gemeentebestuurders, dan is de onmiddellijke conclusie dat er ook geen grond meer is om daar subsidie heen te sturen. Dat zou dan toch financieren zijn van bezigheidstherapie.
Dan is het logisch dat het geld wordt besteed aan een website, zoals Lijn 6, onlangs subsidie gekregen; JF) die wel degelijk nog iets verwoordt wat n onze wijk leeft. Want daarover wil de gemeente, en ook de wijkwethouder, graag op de hoogte gehouden worden natuurlijk.
En dan zou er ook wel eens wat geld mogen stromen naar de altijd bezige hardwerkende Johan Fehrmann, als minstens zo belangrijke spreekbuis van en signaleerder van toestanden in de wijk.
Nachrift JF; Ik voel me vereerd dat Willem Pauwelussen me voor m'n wijkactiviteiten een zak met geld gunt. Maak de euro's vooral over, zie rekeningnummer boven. Maar het is wel zo dat de drive om Beijumnieuws in de lucht te houden weinig met geld te maken heeft. Het is buitengewoon leuk om te doen, en naar het schijnt heeft het een signalerende en verbindende (veel lezers en interactie) functie in de wijk. Dat adverteerders/sponsoren zich aan deze nieuws- site verbinden is mooi meegenomen. Evenals de vele inzendingen, oproepen en bijdragen van Beijumers/ lezers.
Met Pauwelussen ben ik wel van mening dat gemeentelijke subsidie beter naar de dagelijks actieve wijkwebsites of andere bewonersinitiatieven kan gaan in plaats van naar bijvoorbeeld een zieltogende tobberige en vleugellamme wijkclub Beijum (kwalificaties JF), waar vanuit het draagvlak en de wijk-vertegenwoordigende functie momenteel praktisch nihil is geworden.
Als bewoners een speelveldje willen stappen ze naar de wijkwethouder. Zoals onlangs in de Framaheerd is gebeurd. En als bewoners een oneffenheid in het straatbeeld zien dan bellen ze of twitteren ze naar Stadsbeheer050. om hun klacht door te geven. Daar hoeft geen 'wijkraad' meer tussen te zitten.
De verhoudingen in wijken zijn mede door de digitale revolutie ingrijpend veranderd. Het wordt tijd dat de gemeentelijke subsidie-stromen daar op aan worden gepast.
(Afbeeldingen van deze site)
Met Pauwelussen ben ik wel van mening dat gemeentelijke subsidie beter naar de dagelijks actieve wijkwebsites of andere bewonersinitiatieven kan gaan in plaats van naar bijvoorbeeld een zieltogende tobberige en vleugellamme wijkclub Beijum (kwalificaties JF), waar vanuit het draagvlak en de wijk-vertegenwoordigende functie momenteel praktisch nihil is geworden.
Als bewoners een speelveldje willen stappen ze naar de wijkwethouder. Zoals onlangs in de Framaheerd is gebeurd. En als bewoners een oneffenheid in het straatbeeld zien dan bellen ze of twitteren ze naar Stadsbeheer050. om hun klacht door te geven. Daar hoeft geen 'wijkraad' meer tussen te zitten.
De verhoudingen in wijken zijn mede door de digitale revolutie ingrijpend veranderd. Het wordt tijd dat de gemeentelijke subsidie-stromen daar op aan worden gepast.
(Afbeeldingen van deze site)
13 opmerkingen:
Het blog-item gooit meerdere onderwerpen die een verschillende benadering verdienen, op één hoop. Praktisch-bestuurlijke wijkproblemen kunnen inderdaad wellicht sneller en effectiever worden kortgesloten, aangepakt en opgelost via digitale routes.
Daarmee zijn de vraagstukken rond sociale cohesie, vervreemding, eenzaamheid e.d. echter niet opgelost. Wie komt daarvoor met nieuwe ideeën en oplossingen die beter aansluiten bij de nieuwe en veranderde maatschappelijke en sociale wijkrealiteit ?
Een zeer heldere analyse van dhr. Pauwelussen die ik van ganser harte deel.
Een goed artikel van WP over de subsidiëring van bewonersorganisaties.
Bezigheidstherapie voor JV (de voorzitter van de BOB)!
Op zijn eigen twittervriend over de BOB (voorheen tevens over het NLA-wijkteam Beijum en de BOB-krant) verwijst JV regelmatig naar het nieuwe twitteraccount van de BOB, waarin gewezen wordt op berichten of mededelingen op de website van de BOB. Dit heet "retweeten".
Dit is erg dubbel. Deze ijdele vorm van reclamemaken bewijst dat de BOB is een groot isolement zit. Lokale bloedarmoede.
Ik merk op dat de website van de BOB nog steeds geen teller heeft. De Stadsdeelcoördinatie van Noorddijk kan dus niet controleren of deze website veel gelezen en geraadpleegd wordt.
De heer Jaap van Leeuwen van Leander Media schreef ooit over "gesubsidieerd ruziemaken" door de BOB. Bron: de Regiokrant Groningen van 23 juni 2008 of daar in de buurt.
Opbouwende en wijkverbindende voorstellen, die NIET uit de koker van het bestuur van de BOB kwamen, werden per definitie negatief benaderd.
Ik noem de meest opvallende:
1. het NLA Beijumboek
2. Buitenfitness Beijum in de Groene Long
3. Wijkwerken Beijum/Wij Werken Beijum door vier instellingen
4. het laten doorstarten van de Beijumkrant (vanaf oktober 2007 helaas verworden tot de BOBWAARHEID) door de redactie van Lijn6.com
De BOB als grote hindernis; niet als partner om het woon- en leefklimaat in Beijum te verbeteren.
In het verleden was het uitgeven van de Beijumkrant het meest belangrijke werk voor het bestuur van de BOB. Deze club heeft zelf het overlijden van haar lijfblad bewerkstelligd. Omdat er te weinig bestuursleden van de BOB waren (of konden worden geworven!). Te weinig bestuursleden, die tevens artikelen konden schrijven. Alsof het wijkbestuur tevens de redactie van de wijkkrant moest vormen! Een bestuur dat niet in goed vertrouwen kan en wil delegeren, gaat op een eenzaam en verlaten eiland zitten.
De grote vraag is: wanneer stopt de gemeente Groningen de subsidie aan de BOB, gegeven de Algemene Subsidieverordening (ASV) van de gemeente Groningen inzake "voorlichten, communiceren en activeren"?
Zie verder deze link van Dichtbij.nl/Groningen van 18 febr. 2015:
http://www.dichtbij.nl/groningen/regio/artikel/3906284/wijkraden-zijn-bezigheidstherapie-hef-maar-op.aspx
Die "wijkwethouders", feitelijk de vijf stadsdeelwethouders, moeten wel samenwerken met vijf stadsdeelcoördinaties, die op hun beurt steeds disfunctionerende bewonersorganisaties hebben gedoogd. Enkele goede bewonersorganisaties uitgezonderd, zoals de BHS van De Hunze/Van Starkenborgh en de Vereniging Wijkopbouw Hoogkerk (VWH). De vraag is wat het college van B&W met deze verkokerde netwerken gaat doen.
In dit verband is de gemeentelijke subsidie aan de vereniging Lijn6.com inderdaad een prachtige wijkdoorbraak, hoewel deze subsidie pas na een doortimmerd bezwaarschrift van Lijn6.com werd verleend.
Ik betreur het dat Lijn6.com niet wenst aan te geven hoe hoog het subsidiebedrag is en of het een structurele subsidie betreft (dus niet een eenmalige subsidie).
@Kees,
Waar zou volgens jou een bewonersorganisatie aan moeten voldoen om door jou en/of door de gemeente serieus te worden genomen als spreekbuis en belangenbehartiger van de bewoners?
Subsidie voor sociale cohesie is natuurlijk weggegooid geld. Subsidie voor wijkclubjes komt terecht bij wijkbestuurders. Sociale cohesie komt van mensen in de straat die elkaar kennen uit gewone ontmoetingen. Niet via de overheid.
We zijn ondernemend nederland toch?? Dus wat overeind blijft zonder subsidie, zoals Beijumnieuws, maar toch veel info geeft, aandacht en respons opwekt, dat is prima. Het is dan aan de eigenaar van zo'n site/blog om zelf als het nodig is inkomsten te genereren. Dus ook geen subsidie aan Lijn6, Bob, wijkwethouder of verbrande vleesfeestjes in de wijk.
En als Kees antwoord ik even op de vraag aan de andere Kees: is er wel een organisatie nodig? Bewoners willen veiligheid. Dus wellicht is het antwoord minder bestuurlijke lagen, meer politie en betere wegen. En voor de rest moeten bewoners dan zelf zaken regelen. Zonder subsidie, zonder regelarij. Mocht de animo daarvoor ontbreken, nou, dan leef je verder met je klachten waar je zelf voor verantwoordelijk bent.
Kees K.
De gemeente kan beter voor iedere Beijumer 1-op-1-coaches aanstellen om hen geestelijk gezond te houden.
@andere Kees,
Een organisatie ontstaat waar belangen, of klachten zo je wilt, zijn of ontstaan, die de reikwijdte van het individu te boven gaan. Vakbonden zijn daar wel het sprekendste voorbeeld van.
Ik heb sterk de indruk dat er in Beijum behoefte is aan behoud van een fietsverbinding op de plek waar nu (nog) de drie korrebruggen liggen. Bijvoorbeeld moeders die kinderen naar school brengen. Een moeder alleen zou het dan niet voor elkaar krijgen om behoud van die verbinding op de gemeentelijke agenda te krijgen, een organisatie wel.
In het verre verleden is er geijverd voor een fietspad langs de Amkemaheerd, heb ik begrepen. Dat krijgt een individuele fietser ook niet voor elkaar lijkt me. Hetzelfde lijkt me te gelden voor de aanpak van drugsoverlast, de aanpak van de groenvoorziening of de renovatie van winkelcentrum Oost.
Mij persoonlijk lijkt zoiets als een wijkraad of buurtcomité daarom een goede zaak.
Of en in hoeverre dat die functie door de BOB in Beijum wordt ingevuld, dat blijkt telkens weer een punt van stevige discussie.
Dan denk ik heel voorzichtig: daar gaat iets misschien niet helemaal goed.
Vandaar mijn vraag: hoe moet het dan wél?
Antwoord aan WP
Centraal staat: een bewonersorganisatie dient regelmatig contact te hebben met straatcomités en het maatschappelijk sociaal middenveld, waaronder ondernemers, natuurorganisaties, het zorgveld, huurdersorganisaties, het onderwijsveld, etc.
Niet afstoten, maar verbinden!
Niet monopoliseren, maar delegeren!
Uitgaan van de kracht van de buurt, goed luisteren en vertrouwen hebben in de heerden.
Delen in kennis en kunde van de wijk.
De dialoog met de wijk zoeken.
Samen met de wijk oplossingen zoeken.
Draagvlak voor wijkverbetering zoeken.
Coalities met de wijk aangaan.
Samen één front naar de gemeente vormen.
Zoeken naar eenheid; niet een bron en oorzaak zijn van verdeeldheid in de wijk.
Door middel van:
1. spreekuren met de wijkbewoners
2. regelmatig overleg met heerdcomités en andere organisaties
3. het activeren van heerdcomités
4. een onafhankelijke wijkkrant, met daarin een mededelingsrubriek van de BOB
5. het organiseren van themabijeenkomsten
6. oog hebben voor kwetsbare groeperingen in de wijk
@eerste Kees,
Klinkt goed.
Wat ik je erin hoor zeggen is dat de (bestuurs)leden van de bewonersorganisatie zich bij alles wat ze mbt de wijk doen en/of zeggen moeten realiseren dat ze niet namens zichzelf maar namens de bewoners, al dan niet verzameld in heerdencomités, dienen op te treden. Kortom: je kunt dit alleen doen als je het als een dienende taak ziet.
Maar wat je dan eigenlijk vraagt is een soort onbezoldigd opbouwwerk.
Daar gaan heel wat uurtjes per week inzitten. En ik spreek uit ervaring.
De vraag is of je mensen kunt vinden die dat allemaal onbaatzuchtig willen doen.
Als je je zo uitslooft wil je daar doorgaans ook iets voor terug. In ieder geval waardering.
'Dankbaarheid is een bloem die in weinig tuinen groeit', las ik ooit op een tegeltje.
Misschien wordt het tijd om eens te gaan denken over de manier waarop zulke mensen gecompenseerd worden voor alle moeite die ze doen. Bijvoorbeeld een riante vrijwilligersvergoeding?
Iets meer dan het jaarlijks kerstpakket en het uitje met de SDC?
@ Pauwelussen, blijf alsjeblieft bij de tijd. Als één bezorgde moeder een item oprakelt over een onveilige situatie in de wijk, en ze start bijvoorbeeld een Face-book-actie, dan kon dat wel eens meer gevolg hebben dan het gemekker van de wijkraad. Ik heb goede contacten met wethouders en raadsleden in Groningen, en ik kan je vertellen dat er een stemming is dat zegt: we zijn klaar met de BOB uit Beijum. De rol van die lui is uitgespeeld, neem dat maar van me aan.
Ken je het project X Haren? Een enkele puber startte een actie en er kwamen duizenden mensen op af. Muziek promoten gaat niet meer via platenmaatschappijen maar enkel via internet.
Beijum heeft een geschikte wijkwethouder gekregen. Tien tegen een dat je als burger meer bij hem gedaan krijgt dan de hele BOB bij elkaar. Tip: blijf nou gewoon achter je voortreffelijke analyse staan.
Willem, als het individu het niet lukt, dan lukt het de staat zeker niet. Die grijpt, zoals bijvoorbeeld te lezen bij de andere Kees, terug op dwang met evident hoge kosten voor de burger. En als burgers gemeenschappelijke belangen hebben, waarom zijn er dan niet veel burgerbonden? Maar dat is wellicht waar je op doelt. Het zou een oplossing kunnen zijn voor veel problemen. Helaas doen burgers niet veel anders dan niks. Beetje twitten of tweeten. En dat is nou precies waar de 'bovenonsgestelden' op hopen. Dan kunnen ze alles gelijk wegplempen zonder bewijs van wat dan ook. Als het volk wat wil, dan moet het opstaan. Dus als echte koppen ergens tegenover gaan staan. Geen guillotine, maar wel verzet. Wat ze hier in groningen ook al lang hadden moeten doen tegen de gaswinning. Zie je het probleem?
Straat-/heerdcommissies. Oh god, wie gaat wie verraden?
Sociaal zijn is alleen mogelijk als mensen elkaar in het dagelijks leven leren kennen en vanuit dat contact elkaar kunnen respecteren. Als dat respect er niet is, dan kun je er miljarden tegenaan kwakken zodat de armen nog armer worden, maar dan komt er nooit 'cohesie'. Dan kun je voor samenhang beter naar de Hornbach gaan en groot goedkoop inkopen van bijvoorbeeld Bison-alleslijm voor de hele wijk.
Kees K.
Mensen kijk om je heen. Het kapitalisme in haar nadagen. Alles en iedereen leeggeroofd en bestolen en van elkaar vervreemd. Hoezo sociale cohesie ? Hoor ik daar niet een bulderende lach vanuit de graven van de grote filosofen Marx,Heidegger, Marcuse, e.d. ?
Een reactie posten