MAANDAGOCHTEND (274)

Zal er een huisdier begraven liggen? Een cavia? Konijntje? Of zal een hondje zijn aangereden, en is dit een gedenkteken?


De blogger breekt zich vanochtend lichtelijk het hoofd over wat hij vanochtend in de nog steeds doorgaande miezerige regen midden in de Froukemaheerd, ter hoogte van de energieheuvel, aantrof. Zie foto boven. Dit moet toch een grafje voorstellen?

Er is te zien dat het gras is omgegraven, er staat een kruis en er ligt een bosje bloemen (of het is in de klei gestopt?).
De dood kan elke dag toeslaan. Niet om nou dramatisch te doen, maar het is pure realiteit.

Even door filosoferend, zou het niet mooi zijn als we een kerkhofje in het Groene Hart van Beijum hadden? Stel, je hebt veertig jaar in Beijum gewoond, en je verwisseld het tijdelijke voor het eeuwige, zou het niet een mooi idee zijn als je dode overblijfsel, ook wel stoffelijk overschot genoemd, door nabestaanden aan het klei in de wijk waar je een groot gedeelte hebt gewoond wordt toevertrouwd?

Het zal er wel niet van komen, er is een groepje mensen in Beijum die geen levendigheid in het Hart van de wijk wenst. De dood is er dan vast ook niet welkom. Stel je voor, het zou de rust er maar verstoren.

Wijze mensen stellen dat dood gaan een kwestie van loslaten is. En omdat dood en leven één zijn, is het wijselijk om tijdens het tijdelijke verblijf op aarde ook zoveel mogelijk los te aten. Zo kan die wel weer op deze vroege maandagochtend.

Niet ver van het grafje vandaan, er van uit gaande dat het een grafje is, liggen stevige sloten om een paal. Je hebt loslaten en vastbinden. Zie afbeeldingen.

De laatste volle week van mei 2016 is begonnen. Het weekend is losgelaten en dit bericht kan ook weer richting vergetelheid.
Een prettige en gezonde week toegewenst. Hou dit vooral vast....