 |
| Twee pistolen en een mes |
Zijn het boefjes in wording? Onschuldige kinderen die oorlog spelen?
Onlangs. Nee jongen, een geweer waar een schok vanaf komt, hou ik liever niet vast.
Ondertussen dwaalden de gedachten van de Beijumblogger af. Het gebroken geweer was na de Tweede Wereldoorlog een symbool voor pacifisme.
Pacifisme. Het onderdrukken van geweld en oorlogsneigingen? Kunnen kinderen niet beter geweld en oorlog in spel uitleven? Of moet je ze (gewelddadig) achter het behang plakken met hun geweertjes?
Deze blogger is ook kind geweest. We schoten met een katapult. Jaren zestig en zeventig. Veenkoloniën.
Oorlogje spelen is van alle tijden. Hoe erg ook, geweld, oorlog en de dood fascineren. Pacifisten, zijn dat lieve mensen? Of mensen die het geweld, wat in ieder mens huis, willen onderdrukken? Willen ze het eigen geweld niet onder ogen zien?
"Mijnheer, mogen we op de foto met onze wapens? Twee geweren werden getrokken. Kindergeweertjes, dat wel. "Oh wacht, ik doe m'n mes er ook even bij."
Ander jongetje: "Shit, ik heb mijn mes thuisgelaten, zal ik die even halen?" De blogger wilde ervan af zijn. Nee, doe maar zo. Zie foto. Twee jongetjes van ongeveer tien jaar oud. Elk een geweertje. Een met een mes (waar je toch echt lelijke dingen mee kan doen).
Worden het later overvallers en moordenaars? Of hebben ze hun geweldfantasieën reeds in hun prille jeugd, in 2016, uitgeleefd?
2 opmerkingen:
Het "gebroken geweertje" was niet na maar voor de Tweede Wereldoorlog het symbool voor pacifisme.
Dit doet ieder jochie. Niks mis mee. Worden geen boeven.
Een reactie posten