HELAAS HAD DAT MENS NIKS LEKKERS BIJ ZICH

Een lekker fris fietstochtje bracht de blogger vanmiddag bij een sloot ter hoogte van de Hylkemaheerd. Sloot, bedenkt ondergetekende zich al tikkend? ? Nee, de uitloper van ons aller kanaal richting het oosten natuurlijk, het laatste stukje Zuidwending. Even op het bruggetje halt houden, zien we daar een meerkoet op een winkelwagen zitten?
Nee, niet weer gesoezs en gezeur over vuilnis in de wijk, overdaad schaadt. Laten we het positief houden, is de meerkoet, als de blogger het goed ziet, soms al bezig om een plekje te ritselen waar hij in maart een nestje kan bouwen? Regeren is immers vooruitzien, en dat geldt ook voor vogels.

Zal de brug een plekje zijn waar Beijumers veelvuldig stukjes brood aan eenden en vogels voeren? Aan beide zijden van de brug kwamen tientallen gevleugelde vrienden al kwakend en gillend aanzeilen en vliegen.
Helaas dames en heren. Dit mens had niks lekkers bij zich. Kunnen we dit een Pavlov-reactie noemen? Vast wel. Voor wie niet snapt waar dit over gaat, het wordt ook wel 'kwijlen op de automatische piloot' genoemd.