Op bovenstaande foto zien we cassiere Margret achter een kassa in de AH zitten. Vanmiddag was dat. Maar dat doet ze al veel langer, lees door. Fotootje Margreet? "Ja, mien jong, doe maar hoor."
Ruim een maand geleden lichtte ze de blogger in over de huidige perikelen rond Begeleid Wonen Onnnemaheerd. Zie de bewuste Maandagochtend.
De onrust die er achter weg kwam had ze niet voorzien (en ondergetekende ook niet). Hoe kijkt ze er nou op terug? Voorzichtig haar woorden kiezend: "Ik wil niemand tekort doen en iedereen heeft recht op een woonplek, maar ik mag het toch zeggen dat ik het verdrietig en zielig vind voor de bewoners die eruit moeten?"
Dat mag ze zeker. Als ze een goede band had met (ex) bewoners die bij haar kwamen afrekenen, zoals met de door haar genoemde en inmiddels overgeplaatste Wim, mag het je raken als die vertellen dat ze weg moeten. "Dat mag je wel opschrijven."
Hoe lang doe je dit werk al Margret? Haar gezicht klaarde op: "Volgend jaar mei ben ik 25 jaar in dienst."
Een kwart eeuw achter de kassa in Beijum. Dan wordt je ook gewoon een beetje de ogen en oren van de wijk. De blogger stelde haar aan het einde van het gesprekje gerust: prima dat je dit verteld hebt, maak je geen zorgen. Dankzij Margret kunnen de mensen uit de Onnemaheerd bezig met eerlijke communicatie en gerechtigheid wat betreft hun woonomgeving. Do'nt shoot the messenger.....
Shooting the messenger, in het Nederlands schieten op de boodschapper of schieten van de boodschapper, is het uithalen naar de (onschuldige) brenger van slecht nieuws. In vroeger tijden werden boodschappen vaak overgebracht door een gezant. Soms, bijvoorbeeld tijdens een oorlog, was die boodschapper van het vijandelijke kamp en kon een verbitterde strijder zijn woede gemakkelijker botvieren op de brenger van de onwelkome boodschap in plaats van op de auteur van de boodschap. Wikipedia
Update 20:25 uur, lezers attenderen de blogger erop dat ze Margret heet en geen Margreet.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten