Je
hebt honden en honden.
Ik
bedoel in dit geval de honden op vier poten. Je hebt ook mensen die
zich weleens als een hond gedragen. Nou ja, oordeel hier later maar
zelf over…
Je
hebt honden die te pas en te onpas loslopen, of ze nou lief zijn of
niet. Of luisteren, of niet. Vorige week was het toch weer een drama,
met dat hondje dat zijn bijtverwondingen niet heeft overleefd. Zelfs
de man die met dat hondje liep, wilden ze met hetzelfde gemak ook wel
even toetakelen. Heel triest en ik word daar erg boos om. Je leest
het helaas steeds vaker… Wanneer ik met mijn kleine hondje loop,
kom ik vaak zat van die honden tegen die wat ze noemen, vechthonden
zijn en dan wil ik niet gelijk al die honden over één kam scheren
hóór. Dat loopt dan nog los ook en als ik de kans heb, ga ik gauw
een andere kant op. Je weet maar nooit hé, ik heb het er gewoon niet
zo op.
Eén hap en mijn hondje is doormidden of de kaken van zo’n
beest raken op slot. Die moet je dan openmaken met een breakstick. Er
zijn hier in de wijk zelfs mensen die uit voorzorg al met zo’n
breakstick op zak lopen en dan nog doodleuk verkondigen, dat hun hond
niets doet hoor. Nee? Waarom heb je dan wel dat ding bij je, maar
goed als er wel wat gebeurd, is het aan de andere kant ook wel weer
netjes van dat baasje. Je kan dan immers wel erger voorkomen.
Nadat
ik het nieuws had gelezen over dat hondje dat is overleden vorige
week, neem ik met mijn hondje de laatste tijd dan ook een andere
route, d.w.z. een route waarvan ik bijna zeker weet en hoop dat ik er
geen vechthond aan zal treffen.
Of
deze nou aangelijnd is of niet, ik schrik telkens weer van zo'n hond
(vaak ook van het baasje) en hoop dan zo dat het beest niet losraakt
of dat de baas hem laat los wandelen. Dit is eigenlijk toch te absurd
voor woorden? Heb je dan zo’n hond voor je eigen ego? Of hoe zit
dat? Er zijn van die mensen die alleen maar met grote honden willen
wandelen, die zich schamen als ze een klein hondje zouden moeten
uitlaten. Grote honden hoeven dan toch per definitie niet gelijk
vechthonden te zijn. Er is toch keus genoeg lijkt mij.
Moet
dat nou echt, al die vechthonden?
Wat
is daar nou de lol van?
Normaal
gesproken moet een wandeling met je hond een vorm van ontspanning
zijn, maar sinds de vechthonden weer in de opmars zijn, brengt het
mij alleen maar stress. Daarbij woon ik ook nog eens in een wijk,
waar juist veel van die vechthonden wonen.
Omdat
er mensen zijn die het nodig vinden zo'n megasterke hond aan te
schaffen nemen andere hondenliefhebbers met een kleiner hondje een
andere route om ze te ontwijken. Dan leven we toch in een heel
verschrikkelijke kromme wereld. Die honden hebben toch ook een
muilkorf plicht? Nou ik zie niet dat ze die dragen, op een enkeling
na. Toch moet ik er ook nog even bij zeggen dat natuurlijk niet elke
vechthond, vals is ofzo. Je hebt er ook heuse sullen bij. Vaak ligt
het aan de opvoeding. Zelfs kleine hondjes kunnen nog vals zijn, of
gemaakt worden. Opvoeding is dus erg belangrijk, bij elke
willekeurige hond.
Ik vind dat mensen die dan zo nodig zo’n vechthond willen hebben, dan ook verplicht een cursus moeten doen. Wat vind jij?
2016©Vlindertje73
5 opmerkingen:
Naast de mensen die een bepaald ras aanschaffen als verlengstuk van hun ego, zijn er zat mensen die voor een ras kiezen omdat het karakter van dit ras ze simpelweg het beste ligt.
Ik heb het geluk veel mensen te kennen die tot deze laatste groep behoren, en deze weten heel erg goed wat ze aan de lijn hebben lopen; een hond met een voor hun situatie gouden karakter, waarvan de kans bestaat dat ze op volwassen leeftijd een intolerantie ontwikkelen naar soortgenoten, ongeacht hoe fantastisch de socialisatie is geweest. Deze honden zijn niet 'vals', en de agressie díe ze vertonen (wat 99,9% van de incidenten tegen soortgenoten gericht is) valt niet door te trekken naar alle levende wezens. Wat heb ik liever tegenover me staan, een man met een aardappelschilmesje of een 'vechthond'? Die hond. Die hond die veelal een inbreker nog zouden helpen met inpakken, omdat ze jarenlang geselecteerd zijn om vooral géén agressie naar mensen te vertonen.
In mijn ervaring zul je echte kenners en liefhebbers van een dergelijk ras nooit horen zeggen dat het voor 100% aan de opvoeding ligt. Natuurlijk speelt dit een grote rol, maar het is niet alles - mijn twee herders (één Oud Duitse, de ander een Zwitserse Witte) zijn met dezelfde principes op dezelfde manier opgevoed, maar hebben beiden zeker hun eigen persoonlijkheid en karakter. Eentje is dol op soortgenoten, en de ander heeft echt zijn ruimte nodig.
Wat het verschil maakt is de mate waarop de eigenaar verantwoordelijkheid neemt voor zijn maatje, en de situaties waar hij zijn hond in gooit. Ik weet niet hoe een cursus bij dit probleem zou moeten helpen. Liever zou ik zien dat er een strengere controle komt op broodfok en pretnestjes, en het fokken over laten aan mensen die weten hoe ze eigenaren moeten selecteren en eerlijke informatie geven (waaronder dat de kans dus bestaat dat deze honden intolerantie kunnen vertonen naar soortgenoten op volwassen leeftijd. Het hoeft niet, maar de kans is groter dan bij - roep eens iets - de gemiddelde golden retriever). En laten we de eigenaren eens wat strenger aanpakken, in plaats van de honden in beslag te nemen en maanden weg te laten kwijnen.
Wat er is gebeurd had nooit mogen gebeuren, dat staat vast. De reactie van de eigenaar was walgelijk. Maar laten we de verantwoordelijkheid laten liggen waar hij hoort; een ontzettende hork van een eigenaar, en niet een complete rasgroep.
Eens met Hannah
Daar komt bij dat die andere hond én jouw eigen hond heel goed aanvoelen, hoe jij over betreffende hond denkt en dat zal zeker niet meehelpen in de socialisatie van beide honden.
De zogenaamde 'vechthonden', die ik tegenkom, hebben juist hele verantwoordelijke bazen, die ze goed onder controle hebben en toch nog veelal aan de riem. Ik ken ze alleen als lieve beesten. Raar genoeg is dat ras de énige hondensoort waar mijn hondje dan weer op reageert, raar beest. Loopt weg voor een chihuahua en gromt tegen een hond, dat zou kunnen lijken op een vechthond. Voor mij dus ook de verantwoordelijkheid over het gedrag van mijn hondje.
Jammer dat je een hondenras én hun eigenaren zo over één kam scheert. En niet elke eigenaar van een klein hondje neemt een andere route. Ik niet, in elk geval.
Veel plezier met je hondje ;-)
Ik kan mij in jullie reactie verplaatsen. Vooral dat het baasje verantwoordelijkheid neemt voor zijn of haar eigen hond. En daarbij maakt het dan in principe niet veel uit, of het nu een klein hondje is of een grote. Opgevoed worden moeten ze allemaal!
Als eigenaar van een amerikaanse bulldog moet ik zeggen dat ik de term vechthond als een belediging zie naar mij en mijn hond.
Mijn dame gaat op haar rug liggen als ze een vriendelijke kleine hond tegen komt. gebeurd niet vaak want die kleine buikschuivers zijn meestal slecht opgevoede mormels)
Wat mijn ontspannen wandeling vergalt is meestal de eigenaar van kleine honden. Hun meestal loslopende hond/buikschuiver valt mijn hond aan en dan gaan hun vervolgens bijna in de sloot staan want mijn hond verdedigd zich als hij gebeten wordt en is dus duidelijk vals.
Probleem is bij alle honden heb je goede en slechte eigenaren. Verschil is dat een grote hond de gevolgen net zoals hun maat groter zijn. En vallen dus meer op. Al die problemen zeggen niks over het ras maar alles over de mensen die dat veroorzaken.
Nog 1 dingetje.
Er is geen muilkorfplicht.
Als je er 1tje ziet lopen met een muilkorf dan heb je een reden om een blokje om te lopen.
Een reactie posten