MET OPA KASTANJES ZOEKEN

Het zijn prachtige herfstdagen die we beleven. Vanochtend moest ik net als veel andere mensen de auto openkrabben omdat de ruiten bevroren waren. Een prachtige nevel hing een kwartierje later over het Groninger platteland, terwijl de zon schitterend opkwam. Het was een plaatje, maar er was geen tijd om vanuit de auto een mooie foto te maken. Ik kan me trouwens niet herinneren dat er zo vroeg in het jaar al gekrabt moest worden. Hoezo opwarming van de aarde?

De foto hiernaast schoot ik maandagochtend vanaf het Heerdenpad. Een meisje was met haar opa(ik ga er gemakshalve van uit dat het een opa is) kastanjes aan het zoeken. Met een plastic tasje in de aanslag liepen ze daar, een toonbeeld van onschuld en onvoorwaardelijke liefde. Zo'n leeftijdverschil en zo gelijkwaardig.Normaal gesproken vraag ik even of een foto voor publicatie gebruikt mag worden. Maar deze keer niet. Ik keek nog een minuutje ademloos toe en besloot het harmonieuze tweetal niet te storen. De fietsers en brommers raasden over het Heerdenpad en in de verte hoorde je het autoverkeer op de Beneluxweg. Een straaljager vloog hoog in de lucht en liet een lange witte streep achter zich. Maar beneden op het groene gras naast het Heerdenpad stond de tijd even stil. Het leven was hier simpel en overzichtelijk en er was niks te bespeuren wat met een complexe en ingewikkelde maatschappij van doen had, hier heerste absolute vrede. Gewoon heel simpel omdat een lief meisje samen met een lieve opa kastanjes opraapte en in een plastic tasje stopte.