Winterhard
Een half jaar lang
keek ik tegen een tuin aan die gestaag woester werd. Een beetje gras
maaien lukt me nog wel, en hier en daar wat takken wegsnoeien is ook
geen probleem. Maar een ‘grote beurt’, zoals dat ook met auto’s
gebeurt: daar houd ik niet van. Ik vind het gewoon rotwerk: dat
getrek in die kleibodem, het laag bij de grond afknippen van
struiken, op onmogelijke plaatsen proberen er nog een beetje fatsoen
in te scheppen…..niks voor mij.
Mijn echtgenote hield oneindig veel
meer van tuinieren dan ik. Ze kon hele dagen, met handschoenen aan en
een snoeischaar in de hand, bij wijze van spreken fluitend dat
tuinwerk doen, maar ik mis haar ook in dat opzicht zeer.
Nou hadden we dit
afgelopen voorjaar al eens Ben in de hand genomen: Ben woont één
heerd verder, en verzorgt tuinen tiptop. Hij maakte toen de tuin weer
zomerklaar, zorgde voor een betere drainage en liet mijn toen ernstig
zieke vrouw vanuit het bed in onze woonkamer in ons voortuintje
genieten van de vogels en vlinders, die in groten getale afkwamen op
deze keurig onderhouden struikjes en planten. Toen ze in juni
overleed had ze toch nog twee maanden plezier van de natuur gehad, en
daar was ik Ben zeer dankbaar voor.
Dus ja: ook dit
najaar heb ik Ben weer in de arm genomen en hem gevraagd om mijn
voor- en achtertuin weer ‘winterhard’ te maken. Op een maandag
stond hij om 8 uur voor de deur (het begin net licht te worden), en
ruim vier uur later was alles weer helemaal op orde. Zelfs de stoep
voor was weer op hoogte gebracht – een klus die ook al niet tot
mijn favoriete bezigheden behoort.
De eerste vorst is
nu weer over de grond gegaan, het stevig ingekorte gras stond er
vanmorgen mooi wit uitgeslagen bij, het vijvertje voor (broed- en
woonplaats van tientallen kikkers) kende al een laagje ijs – en de
mussen en mezen zullen de komende maanden ook weer bijgevoerd worden
in mijn super-de-luxe vogelvoederhuis. Dit weekend ook maar eens
vetbollen ophangen, geregen pindasnoeren, en van die netjes met
noten……en van bovenaf kijkt er iemand met genoegen toe hoe alles
weer teruggekeerd is tot rust, en orde
Beninuwtuin:
bedankt!!!
Han Borg