Het was een betrekkelijk lange periode rustig op het gebied van de reeds zesenhalf jaar voort sudderende wijkperikelen. Maar op Lijn6.com. lijkt de vlam weer eens ouderwets in de pan te slaan.
Aanleiding is een artikel van webmaster Hans Koopman die suggesties doet om de zieltogende krant van de bewonersclub te redden. Open bovenstaande link om het bericht te lezen. Maar vooral ook om de reacties te lezen.
Dat de (ooit wijk)krant op instorten stond en staat, was natuurlijk te verwachten. Enerzijds slurpt internet langzamerhand alle kranten op. Anderzijds heb je het bekende Beijumer verhaal over een club mensen waar steeds minder wijkgenoten zich bij thuis voelen. Een club die de afgelopen jaren door creatieve mensen (redacteuren, schrijvers, opmakers) de rug is toegekeerd.
Sinds twee vrije redacties in 2007 en 2010 opstapten omdat ze hun werk niet meer konden doen- met plezier en enthousiasme maandelijks een wijkkrant vullen-is de krant gedegradeerd van een onafhankelijke nieuwsbrenger tot een speeltje van een paar enkelingen die menen de 'stem van Beijum' te vertolken. Of het nou gaat over de Korrewegbrug, studentenhuisvesting, Buitenfitness, al of niet een tram naar Beijum, het ingekapselde medium werd en wordt misbruikt om de bevoogdende eigen mening over Beijumers heen te storten.
Je kon er op wachten, zo'n houding moe(s)t een keer opbreken. Typerend genoeg worden op het ogenblik geen nieuwe redacteuren gezocht, maar 'bestuursleden' die bezig mogen om de krant naar eigen bevoogdende inzicht te vullen. Oftewel, ze willen de droevige koers die jaren geleden is ingezet doorzetten.
Het tragische verhaal is hier uitgebreid behandeld. De opgestapte redacteuren hebben zich met veel enthousiasme op hun nieuw opgerichte wijkwebsites gestort. En met veel succes,
Beijumnieuws draait als een tierelier, evenals
Lijn6. Geen slachtofferschap, maar de draad weer oppakken, en met veel geestdrift Beijum blijven trakteren op dagelijks nieuws.
Hans Koopman vertelde ondergetekende een maand geleden dat hij wel mee wilde werken aan een doorstart van de in nood verkerende krant. Of de blogger daar ook aan mee wilde doen? Die staat bepaald niet te trappelen, hij heeft geen zin om terug te keren naar de sloomheid van nieuws brengen via papier. Maar stel dat er een onafhankelijke redactie zou komen, dan zouden bepaalde artikelen die op
Beijumnieuws hebben gestaan wel mogen worden overgenomen. Koopman heeft veel in huis om een krant draaiende te houden, hij kan opmaken, schrijven, filmen, etc. Naast 'vrije' berichten zou er ook ruimte vrij worden gehouden voor 'clubberichten.' Die stonden er voor 2007 ook al in, maar er was destijds altijd sprake van respect en een bepaalde afstand tussen redactie en bestuur.
Het plan van Koopman resulteerde in het genoemde bericht op Lijn6. Eigenlijk doet hij een heel vriendelijk aanbod, hij wil dat Beijum een wijkkrant blijft houden. De krant is er (zou moeten zijn) nu eenmaal voor de wijk, en niet voor een paar lieden die de eigen machtsagenda voor Beijum willen bepalen.
Lees voor de aardigheid eens de denigrerende en onthutsende reacties die vanuit twee mensen van de club onder het artikel zijn geplaatst. Teneur, wij weten het beter, wij maken de beste krant en wij zijn heel goed bezig...lees het zelf, en proef de sfeer, de toonhoogte, die uit de reacties spreekt.
Toch staat er ook iets opbeurend in een der reacties. 'Je moet 'de schuld' niet buiten jezelf zoeken, en geen slachtofferrol verkiezen.' Deze zinsnede geeft hoop, de teloorgang van de bewonersclub van Beijum en de naderende ondergang van het eigen medium ligt niet meer aan de berichtgeving op
Beijumnieuws en
Lijn6, nee de schuld van de aftakeling wordt vanaf nu in eigen gelederen gezocht. Dat is winst.
Wie weet wordt er eindelijk eens aan zelfonderzoek gedaan, in plaats van ruzie te gaan lopen zoeken met creatieve mensen uit de wijk (en hun nieuwsmedia gebruiken als podium om eigen gal te spugen).
Dé centrale zelf-onderzoeksvraag zou moeten luiden: waarom weten wij geen nieuwe mensen uit Beijum aan ons te binden? Stralen wij misschien een gebrek aan integriteit en vertrouwen uit? Hoe kan het toch dat wij onszelf zo goed vinden (en ook de door onszelf ingevulde krant) en dat dit door veel Beijumers als heel anders wordt ervaren?
Als er dan toch een zelfonderzoek moet komen, neem onderstaande dan mee.
In De Hunze/Van Starkenborgh werd vorige week een Algemene Bewoners Vergadering (ABV) gehouden.
Volgens een ruwe eigen schatting hebben deze twee wijken samen minder dan een derde van het aantal voordeuren dat Beijum heeft. Hoe kan het dat in Beijum altijd tussen de 17 en 27 mensen op een dergelijke vergadering afkomen, en dat vorige week maar liefst
72 (!) bewoners naar de ABV in De Hunze gingen? Op de site van Hunze/Starkenborgh staat te lezen dat iemand van de Provincie Groningen met een beamer iets kwam presenteren. Er was muziek en er was sfeer, zie foto's op genoemde site. Het kan niet anders, als De Hunze winkels zou hebben gehad dan waren er ook middenstanders op de vergadering afgekomen. Daar spreekt binding en goed met wijk(en) communiceren uit. Wat een opkomst.
Dat wat verbindend en communicerend in Beijum zou moeten zijn, is een naar binnengerichte club geworden die ruzie loopt te zoeken met 'tegenstanders' in de wijk.
Beijum verdient beter.
De werkzaamheden in de Doornbosheerd gaan onverminderd door. Oranje mannen zijn al weken bezig om de openbare ruimte in deze heerd opnieuw in te richten.
Het is al weer even geleden dat op Beijumnieuws werd aangeroerd dat Beijum eigenlijk een dorp is. Evenals het begrip 'groenste wijk van de stad Groningen.' Maar het is weer zover, Beijum maakt zich op om zich in het groen te tooien. Wat een geweldige periode komt er weer aan. Over een paar weken ziet de wijk weer groen en geel. Niet van nijd, maar van de bladeren aan de bomen en van de paardenbloemen. Alle drie de foto's zijn bij de Kremersheerd en Mudaheerd gemaakt. Het is waarschijnlijk de meest waterrijke omgeving van heel Beijum en niets op de foto doet in eerste instantie denken aan een stadswijk. Het is misschien wat overdreven om een vergelijking met Giethoorn te maken, maar het heeft er wat van. In gedachten kun je kano's en (roei) boten door het water zien glijden. Naast veel water ligt bij genoemde heerden ook een soort van plantsoen met prachtige wandelpaden die zich uitstrekken tot aan het Boterdiep. Ik zal verder niet teveel reclame voor deze heerden maken, en trouwens ook maar niet voor heel Beijum. De 'buitenwacht' hoeft niet te weten hoe mooi Beijum in het voorjaar is. Laten 'ze' maar denken dat het hier een achterstandswijk is met alleen maar ellende, wij Beijumers weten wel beter.
In de Barma- en Doornbosheerd zijn ze lekker bezig met Sociale Wijkvernieuwing. Maar waarom daar nou een AH-winkelkar naar toe slepen met een duur kinderzitje er bovenop? Zie foto links. Wat asociaal om een kinderwinkelkar mee naar huis te nemen en die vervolgens te laten slingeren. Wat zal het ding kosten, 400 euro? Zal het de dader de reet roesten?
Ruim een maand geleden schreef Willem Pauwelussen een bericht over rattenbestrijding.
Hét gezicht van Nijestee in Beijum heeft de leeftijd bereikt dat hij het rustiger aan mag gaan doen. Op de twitter account van Alex Kruizinga staat bovenstaande foto met deze tekst,
Galerie Pand49 aan de Ypemaheerd in Beijum sluit per 1 mei definitief
haar deuren. Het Pand krijgt geen subsidie meer van het Nieuw Lokaal Akkoord,
waardoor het financieel onmogelijk wordt om zijn activiteiten, waaronder
exposities en kinderworkshops, langer voort te zetten.
Geschiedenisboek
Beijum krijgt herziene druk
De blogger rijdt al weer een jaar met wisselend plezier in de Volkswagen Golf die hij bij Autobedrijf Visser heeft aangeschaft. Af en toe is de wagen een irritante kreng. Het is een auto met nukken en eigenaardigheden.
Ondergetekende had vijf jaar geleden de eer van een interview en ik heb ze er dus naar gevraagd. Ze deden er niet geheimzinnig over. Ze telen hun aardappels zelf, op Lauwersoog, rooien ze zelf, schillen ze zelf, bewaren ze in hun eigen koelcellen en rijden ze met de koelwagen naar de kraam. Daar gaan ze door de snijder, ze worden voorgebakken op 150 °C en afgebakken op 180 °C.
Lezer Jort mailde:
Dat is althans de bedoeling. Het begrip leefbaar is relatief. Het is lastig te definiëren, er zijn veel mensen die zich zeer prettig in Beijum voelen, anderen, niet zoveel denkt de blogger maar hij kan zich vergissen, zouden graag willen verhuizen. Het is maar wat je wil, een echte platte land-mens kan vast niet aarden in de stad, en om gekeerd heeft een stadjer niks in de Ommelanden te zoeken.
