 |
| DvhN, zaterdag 4 augustus |
"Ik baal enorm van de kop die uiteindelijk boven het artikel terecht is gekomen, die is vervelend en onjuist. Namens mij en de hele redactie Groningen van Dagblad van het Noorden excuses aan Beijum hiervoor."
Het hakte er anderhalve week geleden in bij veel Beijumers. Een groot artikel in genoemde krant over hun woonwijk waarvan de kop suggereerde dat het een 'tokkiebuurt' zou zijn.
Zie nog eens
dit bericht (met reacties). Wat kwam er een
boosheid los
Eergisteren nam de Beijumblogger contact op met de schrijfster van het bericht, Maaike Borst.
Die reageerde eerlijk en oprecht, zie de openingsquote van dit bericht. Excuses, dit had zo niet gemoeten.
Ze vulde aan:
"In de tekst wordt een meisje geciteerd die had gezegd
'Ze zeggen weleens: je woont in een tokkiebuurt. Dát
had de kop moeten zijn.
Omdat er tijdens de opmaak een kortere kop nodig was, is
ze zeggen weleens weggevallen. Heel ongelukkig en onjuist dat er is komen te staan
'Je woont in een tokkiebuurt.' Vooral ook omdat het geciteerde meisje in de tekst de uitgesproken zin ook nog aanvult:
'Dat vinden wij niet.'"
Er is geen aanleiding om aan de uitleg van Maaike Borst te twijfelen, de vernietigende kop boven het artikel is tot stand gekomen door een ongelukkige samenloop van omstandigheden. "Wij willen Beijum echt niet zo neerzetten in Dagblad van het Noorden, achteraf had ik liever dat hele tokkie-verhaal en bijbehorende kop in het artikel achterwege gelaten."
Vond je dat de wijk Beijum in het artikel aan het woord was, zoals de naam van de wijken-serie suggereert? " Nee, het is natuurlijk niet representatief voor heel Beijum, maar het was een journalistieke keuze, een insteek, om enkele jongeren uit de wijk aan het woord te laten."
Er werd een open zenuw in de wijk geraakt door het bericht, zoals ondergetekende op
4 augustus reeds beschreef.
In een nog niet zo heel oud verleden steigerden veel Beijumers regelmatig omdat genoemde krant in hun ogen weer eens vernietigend over hun wijk berichtte. Marjo van Dijken, oud voorzitter van de bewonersorganisatie, is eind afgelopen eeuw wel eens op hoge poten naar de stadsredactie toegegaan om verhaal te halen en om te vragen of het 'eindelijk eens een keer afgelopen kon zijn met dat negatieve gesodemieter qua berichtgeving over Beijum.'
Nog steeds hebben redelijk wat Beijumers het gevoel zich te moeten verantwoorden voor dat ze wonen waar ze wonen. 'Woon jij in Beijum?' Meelijwekkende blikken.
Hoe lang duurt het voordat je als wijk van een stigmatiserende negatieve imago afkomt?
Vingertje wijzen naar de rol van Dagblad van het Noorden is al te gemakkelijk, de wijk is niet gebaat met een slachtofferrol. Toch, als er wat lulligs in de wijken Helpman, Kostverloren, Zeeheldenbuurt, Vinkhuizen of Selwerd gebeurt, wordt vaak alleen de straat genoemd (in Groningen) in de berichtgeving. En niet de wijken. Waarom dan meestal wel in het geval van Beijum?
Een boze Beijumer vertolkte het ooit aldus: 'Als er in een heerd in Beijum een vieze scheet (
overval, steekpartij, schietpartij, hennepplantage e.d. JF) wordt gelaten, dan laten ze in het Dagblad van het Noorden in een artikel daarover de hele wijk stinken.'
Sterk dat de krant excuses aanbiedt. Waarom niet eerlijk en kwetsbaar durven zijn richting de lezers? Wordt altijd gewaardeerd. Nog een kleine aantekening, het zou Dagblad van het Noorden extra sieren als het ook zou aandurven een rectificatie in de eigen krant te plaatsen. Daarin werd de fout immers gemaakt. Trouw, NRC en de Volkskrant hebben een Ombudsman/vrouw in dienst.
Zou het Dagblad ook een dergelijke kritische functionaris in dienst hebben gehad, dan zou die in deze 100 % zeker op een rectificatie en excuses hebben aangedrongen.
Beijumer Han Borg, interviewer columnist en radio-man schreef op 5 augustus een vlammende reactie. Woedend was ie.
Han, naar aanleiding van de gemaakte excuses, hoe kijk jij nu tegen deze kwestie aan?
Kop d'r veur!
 |
| Han Borg.... |
(Bijna) heel Beijum schoot in de stand ‘woedend’ toen er onlangs een sfeerartikel in het Dagblad van het Noorden verscheen over de wijk. De auteur van dit DvhN-verhaal - journaliste Maaike Borst - geeft toe dat de kop zeker niet de lading van het verhaal dekte. Die kop luidde: ‘Jong in Beijum: je woont in een tokkiebuurt’, en bleek volkomen uit zijn verband gerukt te zijn. Want de door haar geïnterviewde jonge Beijum-bewoner had juist ontkend in zo’n buurt te wonen, toen ze er door anderen (buiten Beijum woonachtig) op gewezen werd dat de wijk als ‘tokkiebuurt’ bekend stond.
Zelf was ik ook razend, en heb in een eerste reactie geschreven dat de schrijfster van het artikel met een betere doorsnee van de bewoners van Beijum had moeten praten, en vooral ook dat ze beter op had moeten letten toen er een kop boven dit artikel werd geplaatst. Die kop: daar baalt ze van. En terecht!
Blijft staan dat je, om een volledig beeld van een wijk te schetsen, toch echt met een bredere groep moet praten dan slechts met de jongere garde. Borst zegt dat dat een ‘journalistieke keuze’ was, en we hopen dan ook dat ze eens terug komt en met meer mensen – ook uit andere leeftijdsgroepen - gaat praten. Het hoeft heus niet een ‘he joechei, wat zijn we blij!’-verhaal te worden, want ook over Beijum valt in nuances te schrijven. Maar evenwichtiger mag het zeker zijn, wat mij betreft.
Tenslotte nog even over de geïnterviewden in dit artikel, te weten: jongeren in Beijum, die zich kennelijk nogal verveelden. Afgezien van het feit dat ieder kind recht heeft om zich te vervelen (een prachtige stelling die ik ooit las, en waar ik het volledig mee eens ben: ze geldt ook voor volwassenen, trouwens) ben ik van mening dat een actievere input van die jongeren gewenst is. Dus: niet zitten wachten op informatie over een uitkering (zoals het kader bij het artikel van Borst suggereerde), maar zelf actief de arbeidsmarkt op gaan – als we de kranten mogen geloven wordt het tekort aan arbeidskrachten steeds groter. Ook mijn drie dochters hebben allemaal achter de kassa gezeten en daar in ieder geval geleerd dat werken je doet beseffen dat het geld niet aan de bomen groeit.
