Jeukende handen!
Mijn handen jeuken om
meerdere redenen. Afgelopen week keek ik op een avond naar de
televisie en wat ik daar toch hoorde op het nieuws vond ik echt
schrikbarend. Weet je nog dat de jongens en meisjes kleding allemaal
uniseks moesten worden? Zodat de jongens een roze trui aan konden en
de meisjes een blauwe? Ik zal mijn eerdere column (65) daarover er even bij
pakken: “Genderneutraal”
Zelfs het speelgoed is zoals ik dus op het nieuws zag voor jongens óf meisjes. Zot toch? Weer dat hokjes gedoe. Mijn handen jeuken dan ook om die speelgoedfabrikanten eens hun hersens door elkaar heen te schudden, zodat alle puzzelstukjes weer op hun plek vallen. Hoe moeilijk kan het zijn om op al die speelgoeddozen een foto te plaatsen van een jongen en een meisje die er samen mee spelen. Probleem opgelost lijkt mij en al dat roze voor meisjes en blauw voor jongens ook gewoon een neutrale kleur van maken op diezelfde doos. Je weet toch dat de kleinsten zich nog niet bewust zijn van kleur, echter de prépubers wel en die lopen heus niet trots met een barbiepop in een knalroze doos de deur uit. Nee, stel je voor dat één van je vriendjes dat ziet zeg, nou dan ben je vast nog niet jarig. Zelf had ik daar vroeger schijt aan, want ik wilde alleen maar met vrachtwagens en raceauto’s spelen. Poppen waren aan mij niet besteed. Toch zijn er wel jongens die van poppen houden, dus dat moet gewoon zonder probleem kunnen.
Doe eens normaal en denk logisch na beste meneer de speelgoedfabrikant.
Doordat ik zelf nog steeds
niet fit ben en het of, of en het nu en/of is, begonnen mijn handen
te jeuken om alle zooi eens uit mijn huis te ruimen. Je kent dat vast
wel dat als je een la opent en je er eerst je hand op moet leggen om
het naar beneden te duwen, anders gaat ie simpelweg niet open. Wat je
dan allemaal tegenkomt zeg… niet te geloven. De oud papierman zal
wel weer blij met mij zijn. Om na de laden verder te gaan met de
kastjes, zittend weliswaar en met wat hulp van een vriend van mij
kwam daar ook allerlei spul uit van wat je denkt, wat moet ik er in
hemelsnaam mee. Dus ook de oude bieb, een tweedehandswinkel hier in
Lewenborg staat nog wat te wachten.
Men zegt wel eens; ‘een opgeruimd huis geeft een opgeruimde geest’ en juist dat heb ik nu hard nodig en daarmee kom ik bij de volgende jeuk uit.
Men zegt wel eens; ‘een opgeruimd huis geeft een opgeruimde geest’ en juist dat heb ik nu hard nodig en daarmee kom ik bij de volgende jeuk uit.
Mijn
handen jeuken om het schrijven weer op te pakken. Een tweede boek zal
het resultaat worden. Met de uitgever had ik afgesproken om deze in
oktober al zo goed als klaar te hebben. Dit is dus faliekant mislukt.
Die stok achter deur is vast door de hond meegenomen.
s ’Nachts spelen er zich hele scenario’s af, de personages laten mij overdag ook niet met rust. Nee, ze willen op papier. Zo slingeren er in mijn bijna opgeruimd en schoon huis her en der losse papiertjes met allerlei krabbels erop, van walgelijk overspel tot bloedstollende wraak.
s ’Nachts spelen er zich hele scenario’s af, de personages laten mij overdag ook niet met rust. Nee, ze willen op papier. Zo slingeren er in mijn bijna opgeruimd en schoon huis her en der losse papiertjes met allerlei krabbels erop, van walgelijk overspel tot bloedstollende wraak.
Wat ik wél weet is dat
jeuk vaak erger is dan pijn. Ik zal dus maar eens voort maken, eerst
het één en dan het ander. Zo komt ’t vast goed!
Heb jij weleens jeukende handen en waarvan dan?
2019©Vlindertje73