Zijn
emoties taboe?
Ieder
mens heeft te maken met emoties, maar wat als je er niet meer bij
kunt komen? Sommige emoties zijn nog steeds een taboe, toch hoort het
bij het ‘mens’ zijn.
Je hebt verschillende emoties; liefde,
vreugde, afkeer, angst, verdriet, boosheid, verbazing, schuld en
schaamte.
We rennen het liefst zo hard mogelijk weg van
onprettige emoties, kroppen ze op of reageren ze op een ander af. Hoe
doe jij dat eigenlijk?
Zelf
heb ik sommige emoties blijkbaar zo diep weggestopt dat ik er met
geen mogelijkheid bij kan. Dat is erg lastig, het lijkt dan soms voor
de buitenwereld of dat ik een gevoelloos mens ben en juist dat maakt
mij dan weer verdrietig.
Mijn turbulente verleden moest ik een
paar week geleden vanuit mijn emoties bekijken… Dat is toch zo
verrotte moeilijk. De emoties en dus mijn gevoel zijn zo ver
weggestopt dat ik er niet bij kan.
Van verschillende mensen heb
ik tips gekregen. De leukste daarvan was wel dat je naar je zelf
moest kijken vanuit een helikopter. Maar wat als je de lucht niet in
durft?
Nee, dat werkt niet voor mij, zelfs niet bij de gedachten
daaraan. Verder op mijn zoektocht naar de gevoelens diep binnen in
mij, raak ik er eerlijk gezegd nogal van in de war. Halve nachten
liggen piekeren. Heb ik dan mijn verleden zover weggestopt dat het
niet meer naar boven te halen is? Schrijven is mijn lust en leven.
Alles kan ik er zo uit ratelen, zoals ik dat noem, maar het moet
blijkbaar niet té dichtbij komen. Ja, frustraties van me afschrijven
gaat prima en columns produceren elke week weer opnieuw is ook geen
probleem.
Die
emoties moeten nu toch echt op papier. Het is namelijk voor mij van
groot belang, want als dit naar buiten komt, en ik het opstuur naar
waar het heen moet… Dan gaat er een nieuwe wereld voor mij open.
(hoop ik…)
Is het dan de schaamte wat me tegenhoudt of bezorgt
het mij een onveilig gevoel om als mezelf naar buiten te treden. Het
vanuit ‘ik’ en hoe ik op mijn verleden terug kijk, laat de
rillingen over mijn lijf lopen.
Het
glas is bij mij echter altijd halfvol en nooit halfleeg. Sommige
mensen hebben overal wat over op en aan te merken. Van een mug een
olifant maken bijvoorbeeld.
Sorry, ik kan er slecht tegen.
Met
mijn inlevingsgevoel is volgens mij niets mis, want als een vriendin
van mij een huilbui krijgt tijdens het drinken van het zoveelste
biertje, huil ik gezellig mee. (of lachen, dat doen we liever)
En
een ander die in de problemen zit help ik ook graag, maar soms dan is
het teveel en weet je er geen raad mee en na de zoveelste
aangebrachte oplossing moet je toch voor je eigen leven kiezen.
Daarbij genomen dat ie van mij al aardig op z’n kop staat, moet je
je soms toch echt even emotieloos opstellen naar een ander toe.
Puur
en alleen voor mezelf kiezen, anders word ik gek.
Kan
jij makkelijk bij je emoties en er dan ook nog over praten?
2019©Vlindertje73
foto:
Pixabay