"De brommer, de buurt en 't kratje"
’t Was zundagmörn in Beijum. De zon scheen, de vogels floten, en Jantje zat op z’n balkon met ’n lauw blikje Schultenbräu. Zien brommer ston beneden, scheef tegen 't hekje an.
“Zolang e niet omvalt, is er niks an de haand,” mompelde Jantje tegen z’n kat, die d’r overigens niks van terugzei.
Toen kwam buurman Koos langslopen, met 'n krat bier in de ene haand en 'n afgekloven frikandel in de andere. “Jantje!” riep hij. “Zeg, is dat nou die brommer da'j vorige week nog an de ketting had?”
Jantje keek even peinzend. “Hmm, ja... die ketting is noar de kloten. Heb ik verkocht veur shag. Prioriteiten, Koos.”
Koos knikte begrijpend. “Terecht. Nou, ik zat te denken... Zullen wie ‘n buurtbarbecue doen? Ik heb nog drie karbonades van vorig joar in de vriezer.”
“Doe maar,” zei Jantje, “maar dan motten wie wel weer vuur maken met de oude wijkkrant. Want ik ga mien gas niet verspillen an vlees.”
Even later zat de halve straat rond ’n gammel BBQ’tje, met Aldi-vlees, te kletsen over de tijden da’j nog kon paffen in de bus. Iemand haalde een speaker uut z’n rugzak en zette Normaal op.
Een oude vrouw liep langs en mompelde: “Beijum… da’s net Amsterdam. Alleen met meer kapotte fietsen en zwerfwinkelwagens.”
t
