Gossip en Gym

Eerst even vertellen dat ik Alice Meins van Albert Heijn even in de wandelgangen van haar winkel sprak. De wandelgang bij de groenten- en fruitafdeling wel te verstaan. Alice keek me met glimmende ogen aan en vroeg of ik nog bij de krant werkte. Tijdens mijn uitleg begon ze m.i. nog meer te glimmen met een houding van "dat verwonderd me niks." Schaterlachend gingen we na wat gezellige roddels uitelkaar met haar toezegging op te letten en me te tippen als ze een schrijfklusje weet of heeft. Tja, Alice is ook redelijk ingevoerd binnen het reilen en zijlen binnen de wijk op politiek niveau..

Vanmiddag was ik in de sporthal. Woensdagmiddag betekend instuif-gym-middag voor basisschoolkinderen. Voetballen, gymen etc. etc.; en dat anderhalf uur lang voor een eurootje. Het was druk en daarmee maakt de Vensterwijk Beijum een goede beurt. Bewegen, moe worden en zweten; onze lieve Beijumer kindertjes hebben zodoende geen energie meer voor kattekwaad.

Op weg terug naar huis liep ik Theo Smit tegen het lijf. Dit uithangbord van Heel de Buurt en Actief Beijum kan geen uur met zijn reet op de bank hangen; hij moet en zal actie ondernemen voor een beter Beijum. Wat me voor hem inneemt is zijn ego-loze inzet. Het gaat hem niet om Theo Smit maar om de wijk. Geen eigen machtsagenda of ander bijbedoeling; nee Theo hoeft zichzelf niet zonodig centraal te zetten. Het lijkt me een understatement om te vermelden dat dit niet voor alle Beijumers opgaat..Hij heeft Beijumnieuws bij zijn favourieten staan en kijkt regelmatig op deze weblog. Net als met Alice met hem een beetje gossip bedreven maar ook hier geldt: horen, zien en zwijgen..

Bij thuiskomst belde er een verslaggever met de vraag waar Jan Krist tegenwoordig uithangt. Hij zit ergens in de regio Haarlem -Purmerend, maar waar precies? Weet iemand het mobiele nummer en adres van onze oud wijkgenoot en ex-kandidaat Groninger van het Jaar?? El Pico is ter ziele en Jan is al weer een hele tijd een ervaring rijker en een illusie armer. Geweldig hoe hij zich wilde inzetten voor de geestezieke medemens; alleen had hij wellicht iets beter naar de finaciele kant van het hele verhaal kunnen kijken. Jan, waar zit je?????

Werken in Beijum; de paragnost

Volgens haar dekt het woord paragnost de lading niet helemaal. Schakel tussen hemel en aarde is treffender. Paranormaal bewustzijnsadviseuse klinkt ook mooi en zo noemt ze zichzelf ook. Saskia Smid woont sinds 2001 in Beijum en ze vindt het hier fantastisch wonen: “Beijum is een fantastische wijk en toen ik hier kwam wonen had ik een gevoel van thuiskomen”. Ze geeft consulten aan huis, consulten die ongeveer twee uur duren. Mensen kunnen met allerlei levensvragen bij haar terecht en ook kunnen foto’s meegenomen worden. Saskia is helder voelend en krijgt de nodige informatie door van wat je ‘de andere kant’ zou kunnen noemen. Saskia:”Ik stem me af op de ander of op de energie van de meegebrachte foto’s. Mijn doelstelling zou je kunnen omschrijven als: groeiprocessen bij mensen willen stimuleren”.
Saskia stelt zich niet op als de allesweter, ze staat met beide benen op de Beijumer klei en voldoet niet aan het beeld van de zwever, een beeld wat wel eens om paragnosten en helderzienden hangt.”Ik wil graag dat mensen die komen een positievere kijk op de dingen ontwikkelen. Neem het bekende voorbeeld van het halfvolle glas; waarom zou je die halfleeg noemen?” Zwaarwichtig is ze niet, haar gevoel voor humor en haar aanstekelijke lach laten dat niet toe.

Saskia Smid is ook voorzitter van de Lotusheerd, het paranormale platform van Beijum. Deze stichting organiseert regelmatig bijeenkomsten in het Heerdenhoes. Ze heeft een eigen bureau opgericht genaamd ‘Parabea’, een afkorting die staat voor paranormaal bewustzijnsadviseuse. Vanuit Parabea heeft ze bijvoorbeeld een paar maanden geleden een klankschalen-concert in het Heerdenhoes georganiseerd. Voor mensen die eens een verhelderend consult willen bij Saskia kunnen haar bellen onder nummer 050-5494319, of bezoeken de website http://www.parabea.nl/

jf

In de wandelgangen

Ik weet niet hoe u het vind maar ik vind de winkelpromenade op zaterdagmiddag vaak bere- en beregezellig. Contstant gesprekjes, mensen groeten je en als je niet uitkijkt vergeet je allerlei boodschappen weer mee naar huis te nemen.

Ook vandaag weer een paar mensen die iets met de BOB te maken hebben (gehad) gesproken. Zo was er een die heel graag de link van deze weblog wilde hebben omdat hij had gehoord dat er 'vreselijke' dingen op zouden zijn gezet door mij. Het is weer geweldig! Ik krijg niks anders dan complimenten voor het opstarten en onderhouden van de weblog. Kritiek en zwartmakerij blijkt niet rechtstreeks te gaan maar viavia. Het is precies wat ik gisteren of eergisteren hier beschreef over ' het probleem van Beijum.' Geen transparantie, geen eerlijkheid en geen open kaart willen spelen. Natuurlijk moet er kritiek op deze weblog gegeven kunnen worden, het zou niet best zijn als dat niet kon. Evenals op de wijkkrant want "waarom publiceren ze nieuws van 4 weken oud op de voorpagina?", hoorde ik vandaag. Tja, beste mensen, ik ga er niet over. De sportiviteit gebiedt te zeggen dat hij er qua druk en foto's beter uitzag dan de vorige al was het m.i. wel een beetje een 'zie ons een goed doen'- show. Het moet natuurlijk niet zo zijn dat er geen kritiek meer kan worden uitgeoefend zonder ontploffingsgevaar in de wijk. Wat mij betreft mogen mensen vernietigend uithalen naar mijn blog, als dat dan ook maar voor de krant op mag gaan. En niet bij kritiek al schreeuwend iemand verrot schelden in het winkelcentrum, zoals ik een paar weken geleden hoorde. Waar blijf je als je geen kritiek meer mag hebben?

Gelukkig heb ik er sinds vandaag weer een paar lezers bij en sommigen hebben Beijumnieuws bij hun favourieten staan. De teller staat al redelijk hoog!Ik hoor graag van iemand als hij of zij vind dat er gruwelijke verhalen op Beijumnieuws staan. Wel altijd even kijken of het onwelgevallig is wat er staat of een gebrek is om tegengeluiden te kunnen aanvaarden. Net als dat er op elke krant kritiek moet kunnen zijn moet dat ook op deze weblog mogelijk zijn!

VROUWENGROEP ORCHIDEE

Saida Belahrache is één van de drijvende krachten achter vrouwengroep Orchidee. De in Beijum woonachtige Saida kwam 28 jaar geleden naar Nederland:” Ik heb 15 jaar in Limburg gewoond en ik kan me nog goed mijn eerste tijd in Nederland herinneren. Wat me opviel waren de strenge winters en de hoeveelheid sneeuw die viel. Zoiets was ik in mijn geboorteland Marokko niet gewend.”

De eerste jaren in Nederland waren voor Saida geen pretje. Ze had een ongelukkig huwelijk waarbinnen ze jaren verplicht binnen moest blijven en niet naar school mocht. Ze ging scheiden waarna een verblijf van 7 maanden in een Blijf van mijn lijfhuis een ommekeer bewerkstelligde. Saida wil aan die onprettige tijd niet teveel aandacht meer besteden. Haar vechtlust en wilskracht voorkwamen dat ze in een slachtofferrol bleef hangen. :” Ik kon eindelijk naar school om de taal te leren, ik ben hertrouwd met een Egyptische man en ik voel me nu thuis en beschermd in Nederland.” Saida volgde de training Huiselijk Geweld en is gecertificeerd om groepen vrouwen die slachtoffer zijn van dit geweld te begeleiden. Ook is ze als vrijwilliger actief binnen het Sultanesproject. (taalles voor vrouwen in diverse wijkcentra waaronder het Heerdenhoes, red.). Via het Meedoen-project, een project die de participatie van vluchtelingen binnen het vrijwilligerswerk wil bevorderen, kwam ze in contact met Magda Bootsma van vrouwencentrum Jasmijn.

De activiteiten van Saida houden niet op met de Beijumer vrouwengroep. Samen met Magda heeft ze onlangs een vrouwengroep opgezet in buurtcentrum de Berk in Selwerd. Ook doet ze vrijwilligerswerk bij Humanitas en bij het Alfacollege. Ze draagt een hoofddoekje maar vindt dat iedereen daar vrij in moet zijn:” Ik heb vroeger op een advocatenkantoor in Casablanca gewerkt maar daar droeg ik geen hoofddoekje. Hier vind ik het prettig om wel een te dragen maar ik heb er bijvoorbeeld totaal geen moeite mee dat mijn dochter (foto) dit niet wil.”

Op de foto behalve de 55 jarige Saida; haar dochter Ghislaine El Fardaoussi en kleinzoon Dylano.

Elke maandag om 9.30 in de Kleihorn.
Meedoen, oppas gratis, thee 50 cent.

Kabbelend januari

Januari is voor velen een maand waar ze doorheen moeten. Is het eenmaal februari dan lonkt het voorjaar en komen de sneeuwklokjes in beeld. Alhoewel, sneeuwklokjes? Wordt het geen tijd voor een naamsverandering nu we het witte kleed in de wintermaanden vaarwel dreigen te zeggen? Ik vind januari een prima maand, lekker gewoon. Geen gesinterklaas, geen gekerstmis etc; lekker niks. Alleen met bijna tweeduizend mensen op de Grote Markt het Grunnens laid meebrullen was voor mij als echte Grunniger tot nu toe speciaal in deze maand.

Gelukkig zijn de wijkkrantperikelen even op een laag pitje gezet. Alleen is er overleg met het stadsdeel Noorddijk over de aanpak van 'het probleem van Beijum.' We zijn het in ieder geval eens met de stelling dat je zuinig moet zijn op je vrijwilligers en ze niet op moet offeren voor een of andere 'machtsagenda.' Er wordt nog verder overleg gevoerd maar zoals gezegd,even lekker niet. Er zijn meer belangrijke zaken al kan ik niet ontkennen dat ik wel eens terugverlang naar Henk Oostinga. Niet helemaal mijn kleur maar dat doet er niet toe, je kunt hem veel verwijten maar niet dat hij niet integer was. Bovendien was hij een échte voorzitter, iemand die stond voor "zijn" vrijwilligers.

Hierna publiceer ik de "Orchidee" van begin januari. Zoals reeds een keer vermeld staat de reeks tegenwoordig in de Regiokrant. De beloofde Vensterwijkkalender komt ook nog en veel meer!

Hoezo Amsterdam?

Daar word je dan wakker op maandagochtend. Wat een droom was dat vanacht. Dromen dat ik een voetbalwedstrijd in de Amsterdam Arena bezocht van Ajax. Wat zou ik dat graag willen maar helaas mijn rugklachten verhinderen dit. Je kunt toch niet met een zere rug helemaal naar Amsterdam afreizen? Veel te belastend. Kan toch niet? Stel dat collega's je op tv zien of op je blog lezen dat je daar geweest bent. Het moet nog de beij komen dat je daar tijdens je ziekteverzuim heengaat; pas op de plaats hoor!

Wat gisteren goed lukte was om naar de Grote Markt te fietsen en daar met de ruim 2800 aanwezigen uit volle borst het volkslied te zingen; van Lauwerszee tot Dollard tou....

De nieuwe activiteitenladder van de Vensterwijk Beijum is er weer en een dezer dagen publiceer ik op Beijumnieuws de onderdelen van de ladder.

KEES HUIZENGA

Een bekende naam in Beijum e.o. Ik kwam hem vanmiddag tegen in de regen op de Emingaheerd. Je kunt van hem zeggen wat je wil, tot het einde doorgaan met iets en van geen ophouden weten, Kees heeft wel een goed hart en een groot gevoel voor rechtvaardigheid.

Driekwart jaar geleden schreef ik een column over hem en Kees was daar not amused over. Echter, we hebben het goed uitgepraat, een mooie foto van ons beiden hebben we in ons bezit, en we zijn helemaal on speaking terms. Ik vertelde Kees o.a. dat er mensen zijn die me met terugwerkende kracht om de oren willen slaan met die column; zeg maar dat ze die column steeds willen gebruiken om kritiek tegen me te kunnen onderbouwen. Doe maar, denk ik dan.

Ik ontkwam er weer niet aan, ook met Kees kwam ik in gesprek over de Beijumer affaire. Beste Kees, ik ga hier inhoudelijk maar geen mededelingen over doen maar moet bekennen dat je helder en objectief tegen de toestand aankijkt. Zo, en nu eerst een Bavaria. Het leven bestaat uit meer dingen en de wereld is gelukkig veel groter dan Beijum...

Winterkost

Tussen de honderd en honderdvijftig kinderen behaalden in sportcentrum Kardinge hun schaatsdiploma. Kijk vanavond ook naar TV-Noord en OOG-TV. Jaap -goeidag- Nienhuis hield tussen de schaatsende en klunende kinderen zijn bekende weerpraatje en OOG maakte een impressie van het hele gebeuren. Eigenlijk had het evenement buiten gehouden moeten worden compleet met koek en zopie-kraam, krakend ijs en kinderen achter stoeltjes.

Wethouder José van Schie stapte nog op me af met vragen over de wijkkrantaffaire en ze liet doorschemeren dat er vanuit "de politiek" wordt gekeken of er wat aan de toestand gedaan kan worden. Tja, ik wil het er eigenlijk niet meer over hebben maar zal moeten accepteren dat door de media-aandacht de boel wat voortsudderd.

De kerstbomen liggen weer aan de kant van de weg en de kerstlichtjes verdwijnen langzamerhand uit het straatbeeld. De "gewone" maanden januari en februari dienen zich aan en eigenlijk heeft dat wel iets. Gewoon weer naar school, gewoon weer naar je werk, gewoon heel gewoon doen. Wat is er mooier dan gewoon gewoon??
En heel voorzichtig lengen de dagen, elke dag kruipen er weer een paar minuutjes daglicht bij. We zitten midden in de winter maar we gaan ontegenzeggelijk weer richting voorjaar. Ik weet niet of ik het goed schrijf, maar hoe zong Ede Staal het ook al weer? Et het nog nooit nee nooit zo donker west moar et wei oaltied wel weer licht...En zo is het; geruststellend dat licht sterker is dan duisternis..

Midwinternachtsprookjes

Vriezen dat het kraakt vandaag; na het zwemmen in Kardinge vanmiddag reed ik met stijfgevroren haren terug naar huis. Ik lees de zin even terug; vriezen dat het kraakt? Overdreven eigenlijk als je beseft dat winterse temperaturen van - 20 graden een aantal jaren geleden nog vrij normaal waren.

De soap rond de afwikkeling van de wijkkkrantaffaire duurt nog voort. Het is een soort van Midwintervertelling aan het worden met allerlei betrokken figuranten en hoofdrolspelers. Wat soms ontbreekt is de humor en relativering in het hele verhaal. Dé oplossing zou m.i. zijn als alle betrokkenen in een stuip zouden komen te liggen; tranen in de ogen van het lachen om zoveel zotheid. Humor is nu eenmaal de kortste afstand tussen mensen of partijen. Daarom voel ik me ijzersterk in dit geheel; ik zal de humor niet verliezen. En wie weet heb ik ook mijn fouten, zo ja, waarom zou ik die dan niet erkennen?

Ik ga zo nog even naar mijn konijn achter in de tuin. Hoe is het voor een konijn om met vorst in een konijnenhok te zitten? Zonder televisie, vriendin, computer en centrale verwarming? Is het eigenlijk geen verborgen leed in de wijk? Rare fantasie-en over een konijnen-wijkkrant komen bij me op; wat een eenzaamheid onder deze knaagdiertjes. Eerlijk gezegd voel ik me wat schuldig naar Snuffie toe; ik ga hem zo voor de nacht nog even een extra boterham brengen. Dit heb ik al heel vaak gedaan. Met als consequentie dat onze dwergkonijn een moddervette en te grote omvang heeft gekregen. Zo zie je maar weer dat een mens geneigd is om goed te doen vanuit zijn eigen morele kaders. Is het ook goed voor de ander? Of zit je je eigen prangende schuldgevoelens om te zetten? Maar, hulpverlenen vanuit schuldgevoelens is toch een vorm van zelfbevrediging? Het doel is de schuldgevoelens kwijt te raken en niet om de ander te helpen.
Sorry Snuffie, ik neem ook nog even een wortel voor je mee om het weer goed te maken...

Gelukkig Nieuwjaar!

Ja, de allerbeste wensen voor alle Beijumers!! Jammer dat Oud en Nieuw de mist in ging en jammer dat er weer rellen waren rondom winkelcentrum Beijum. 

Er gaan verhalen dat agenten elkaar te lijf gingen omdat ze door de dichte mist amper onderscheid konden maken tussen relschopper en collega. Afgelopen dagen weer heel verbaasde reactie op het krantenartikel: "Dat wist ik helemaal niet, waarom deden ze dit en waarom werd dit niet in de wijkkrant beschreven". Lieve mensen, bedankt voor de stimulerende reacties. 

Toch een vraag; richt me niet meer zo op mij maar ga je grieven of verwondering ergens anders naar toe sturen. Ik ben er wat zat van en ik wil me graag richten op prettiger zaken. Zoals vrouwengroep Orchidee ( Regiokrant), Beijum 30 ( boek) en deze weblog. Als snap ik wel dat, omdat de verwikkelingen de laatste drie maanden in de doofpot werden gehouden, sommige mensen nu, na het krantenartikel, gaan reageren. Zoals een goede buurman tegen me zei, "Ik ben meer voorstander van positieve energie", zo ga ik me op die energie richten. Maar in het geweer komen tegen onverkwikkelijke zaken moet kunnen, al wil ik niet in die toestand blijven hangen! De beste wensen allemaal!!!!!!!!!!!!!!!!!!