Album Leonard, Songs of a room |
Generatiegenoten kennen het misschien wel, de afweging om alle langspeelplaten weg te kieperen omdat toch alles op You Tube terug te vinden is. Een paar jaar geleden bood ik alle pakweg 250 platen te koop aan op het advertentiebord bij de AH. Neem de hele handel maar mee voor 25 euro.
Gelukkig, achteraf gezien. Niemand hapte. Een half jaar geleden schafte ik me een platenspeler aan om de prachtige nummers die in beschreven decennia zijn voortgebracht gewoon ouderwets via vinyl te kunnen beluisteren. Klassieke muziek. Maar ook Cohen, Dylan, King Crimson, the Nice, Pearls before swine, the Flock, East of Eden, the Moody Blues, Nilson, Tim Hardin (hang on to a dream), Supertramp, Bach, Beethoven..., teveel om allemaal op te noemen.
Ergens in de jaren tachtig maakte ik een werkelijk schitterend concert van Leonard Cohen mee in het Concertgebouw te Amsterdam. Droevige, poëtische maar gek genoeg ook opwekkende muziek. Naar verluidt sloten duizenden depressieve mensen zichzelf wel eens lange donkere nachten op met alleen maar Cohen-muziek. En ze kikkerden er helemaal van op. Een aparte paradox, min keer min is pus. Zoals veel depressieve mensen afknappen in de lente (waarin je geacht wordt vrolijk te zijn) en helemaal opleven als het herfst wordt als de blaadjes gaan vallen. Het schijnt dat er depressieve mensen zijn die zich prettiger voelen door 's nachts over een kerkhof te lopen, dan dat ze naar een uitbundig en vrolijk feest gaan (en helemaal geen aansluiting kunnen vinden).
Enfin, the meester is dood. Leonard Cohen is zijn een half jaar geleden gestorven geliefde So long Marianne nagereisd. Je moet van z'n muziek houden, verbluffend is dat hij net als Bowie begin dit jaar deed zijn dood via zijn laatste album heeft aangekondigd. I 'm ready my lord (ik ben klaar om te gaan God) zingt hij op You want it darker. I'm leaving the table, I'm out of the game.
Het leven is vergankelijk, maar sommige muziek is tijdloos en bijna hemels. Wat prettig om honderden langspeelplaten niet weg te hebben gegooid of voor een habbekrats te hebben verkocht. Internettijdperk of niet, er zitten juweeltjes tussen.
Het leven is vergankelijk, maar sommige muziek is tijdloos en bijna hemels. Wat prettig om honderden langspeelplaten niet weg te hebben gegooid of voor een habbekrats te hebben verkocht. Internettijdperk of niet, er zitten juweeltjes tussen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten