MOOI WONEN AAN DE RAND VAN BEIJUM

Het was een mooie en zonnige zondag vandaag Ondanks de koude temperatuur hoorde ik ver weg de lokroep van de lente. Dat komt omdat je uit de wind voor het eerst dit jaar een paar minuutjes kon zonnen, ook het langer worden van de dagen werkt aan dit gevoel mee.

Zo lang als ik in Beijum woon heb ik een huis gehad aan de rand van de wijk. Eerst 5 jaar aan de noordkant van Beijum, prachtig uitzicht op Zuidwolde heb je daar.

Sinds bijna 12 jaar woon ik nu aan de zuidzijde van de wijk. Mooi vrij zicht op het Kardingepark, de Kardingeheuvel, Klimcentrum Bjoeks etc. Tien minuten fietsen van de Grote Markt, met de auto heb je zo aansluiting op de ringweg en tijdens een hittegolf lig ik in nog geen 2 minuten fietsen in het Zilvermeer. In 3 kwartier zit je op de boot naar Schiermonnikoog. Het cliché over Beijum is maar al te waar, je woont hier in de stad maar ook in een dorp. Als kind en zoon van een lintdorp in de Kanaalstreek(altijd aan de rand en altijd vrij uitzicht!) voel ik me hier thuis. Geen benepen en controlerende dorpscultuur, maar toch wel in een "dorp" wonen. Een stadscultuur in een dorp en de city vlakbij, het kan niet idealer. Het huis op de foto is niet van mij maar ligt fraai gesitueerd aan de zuidrand.

Het thuis voelen heeft ook te maken met de waterwegen door en om Beijum. De Zuidwending gaat met wat fantasie door voor het Stadskanaal.

Vooral tijdens de vorstperiode beleefde ik de ene na de andere realistische déjà vu; het Knoal in de winter vroeger leek wel erg op de Zuidwending met al de schaatsers.

Enfin, waterwegen en bruggen. Deze mannen waren afgelopen week bezig om een loopbrug van nieuw hout te voorzien. Je loopt echt zo van de woonwijk het Kardingepark in. Ideaal om te gaan hardlopen. Een 4 mile looproute op een steenworpafstand. Beijum, zomaar een dorp, behorend bij de stad Groningen. Een dorp met internationale allure, er wonen meer dan 120 nationaliteiten. Zo kan die wel weer. Maar het moest er even uit. Wat een feest om hier te wonen.