MAANDAGOCHTEND (116)

Ik had vanochtend, uurtje geleden, het plan opgevat om een mooie foto van het weelderig groeiende fluitekruid langs de Zuidwending te maken. Dat is gelukt, maar een variant op 'roet in het eten gooien' diende zich hierbij aan. Jazeker, het is een keuze, ik had best even vijftig meter verder kunnen fietsen voor een totale fluitekruid-foto. Een prachtig stukje natuur laten zien zonder menselijk onvermogen er doorheen. Maar ja, waarom niet deze combi laten zien, de onschuld van de natuur en de vernielzucht in de mens. 'In dé mens?', hoor ik de lezer a.h.w.zeggen, 'zoiets zou ik nou nooit doen, ik zou nooit een fiets molesteren en in de natuur gooien.' Nee, dat geloof ik, voor 99% dan, een 'normaal' mens zou zoiets niet doen. Bij de loop- en fietsbrug over de Zuidwending ligt een vernielde fiets. Vijfentwintig meter verderop ligt een afgeropte wiel eenzaam en alleen te liggen. Al schrijvende krijg ik al weer spijt dat ik dit uitvergroot, kun je het niet het beste negeren? De twee delen van wat ooit een damesfiets was domineren op de foto meer dan het fluitekruid. Moet dat nou? En ook nog op maandagmorgen? Ik geef toe, het is een beetje een negatief gerichte houding waar meerdere media zich aan bezondigen. Er hebben al weer tussen een half miljoen en een miljoen fietsbewegingen plaatsgevonden op het Heerdenpad. Zonder enige overval, aanranding of erger. Mocht het weer gebeuren, en dat komt er vast weer een keer aan, dan wordt het fietspad als onveilig geclassificeerd en moet er wat gebeuren om het nog veiliger te maken dan dat het al is. (Vanmiddag of morgen een video over een wel heel aparte Heerdenpadburgerwachter)
Bij het aanschouwen van de foto's zou je ook kunnen denken: 'Wat een troep daar in Beijum, wat wonen daar toch wel niet voor lui?' Waar leg je het accent? Wat een mooie bossen fluitekruid groeien er langs de Zuidwending. Er ligt maar één kapotte fiets, en geen tien.
Ik hou er over hoop op deze vroege maandagochtend. Dit blogbericht is bijna af en ik bedenk me ineens dat fluiteNkruid met een n moet worden geschreven, net als paardeNbloem.
Overmorgen ziet een boek over Beijum het levenslicht., laten we ons daar deze dagen maar op concentreren. Ok, toch even een kleine morele preek richting een paar dovemansoren in de wijk: Winkelkarjatters, wijkvervuilers, hennepplantagehouders, junkies, inbrekers en ander ongeregeld, koop en lees het Beijumer Boek ook, misschien dat jullie dan meer respect kunnen opbrengen voor de omgeving waar jullie in wonen, wellicht geeft het een gevoel van verbondenheid.

Zo kan die wel weer. Het was een lekker maandagochtendfietstochtje. Wat een groen, wat een bloeiende bloemen en wat een vrolijk fluitende vogels. En de zon begon ook nog mee te spelen. De wijk telt vast wel tienduizend gezonde en hele fietsen. Als het er niet meer zijn. Het merendeel wordt nooit gestolen of gemold. En de berijders ervan kunnen voor 99.999% veilig over het Heerdenpad fietsen. Ook in het donker. Juist, het glas is driekwart vol in plaats van half leeg.
Een prettige week toegewenst.