Tussen de stenen van een nog niet zolang geleden aangelegd pad staat een aantal oranje zwammetjes. Ze zijn nog klein, sommige zijn nauwelijks een halve centimeter. De grootste is ongeveer 5 centimeter. Het lijken wel stukjes weggegooide mandarijnenschilletjes. Maar het is de grote oranje bekerzwam, een algemeen voorkomende bekerzwam op klei, leem en zandgrond. Vaak zitten ze dan op wat meer onbegroeide plaatsen, zoals op en langs paden. Ze zijn prachtig oranje aan de bovenzijde en lijken wel van was en zijn zeer breekbaar. De onderzijde lijkt wat wollig door de wittige korreltjes waarmee de onderzijde is bedekt en is daardoor ook lichter van kleur.
Deze oranjekleurige zwam kan allerlei vormen aannemen en kan een doorsnede krijgen van 2-10 cm.
Zolang ze nog de ruimte hebben om te groeien zijn ze vrij vlak over de grond uitgespreid, een beetje komvormig. Het is een, in de herfst tot en met de winter, algemeen voorkomende zwam. In het oppervlak van de bovenlaag zitten de microscopisch kleine sporenzakjes die hun sporen loslaten als er regendruppels op vallen (of als er tegen de bekerzwam wordt getikt).
De zwam is saprofiet. Saprofieten zijn recyclers van dood organisch materiaal. Meer dan 90 procent van de afbraak van de organische reststoffen gebeurt door schimmels. Zonder hen zou een bos in zijn eigen afval omkomen.
Bekerzwammen horen tot de familie van de zakjeszwammen, een hele grote familie in schimmelland en een belangrijke groep voor de medische wereld, enerzijds omdat ze verantwoordelijke zijn voor veel ziektes, anderzijds omdat er penicilline uit is gemaakt dat een doorbraak vormde in de strijd tegen bacterieziekten. Uit de in het veld verzamelde vruchtlichamen van de grote oranje bekerzwam wordt in Nederland het tumorremmende lectine gewonnen.
(Info: Wikipedia, Soortenbank.nl en natuurkieker.blogspot.nl)
Foto + tekst: Luit Staghouwer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten