Groen
Iedereen heeft zo zijn of haar favoriete kleur. En soms ook een kleur die je liever niet ziet. Ik ben zelf graag in het blauw en eventueel rood gekleed, en houd absoluut niet van oranje. Oranje staat me al tegen als ik het van verre zie, dus alleen daarom ben ik al blij dat ‘we’ dit jaar niet in het WK meespelen.
Dat laatste heeft trouwens nog een andere reden, want reken maar dat deze wereldkampioenschappen vooral ter meerdere eer en glorie van Vladimir Poetin worden gespeeld. En een pijnlijke scene als die, waarin ‘onze’ koning en zijn gade een biertje dronken met dit verachtelijke heerschap tijdens de Olympische Spelen van Sotchi: dat moesten we maar niet weer hebben…..
Nee, geen oranje voor mij. En geel alleen als ik door de zon gekleurd ben, want iedereen weet dat je daar dan mooi bij af steekt. Zo ook nu, na een paar uurtjes aan de Hoornse Plas. Bruin vind ik uitgesproken saai, en paars is helemaal jaren ’70, en dus niet meer van deze tijd.
Zoals alle kleuren heeft ook de kleur groen heel veel schakeringen. Ik zal zelf niet snel iets groens dragen (je wordt er bleek van, zegt men), maar als ik nu naar buiten kijk, dan vind ik groen wel een heel bijzondere kleur. Kijk bijvoorbeeld eens hoeveel soorten groen er zijn, als het om bladeren gaat. Donkergroen van een rozenstruik, middelgroen van een bamboestruik, en even verderop, achter mijn tuin, het groen wat je ook in olijfbomen aantreft: van dat zilvergrijze groen…dat vind ik zelf één van de mooiste varianten.
Groen is de kleur van de lente, van uitbottende bomen en struiken. De afgelopen weken is dat enorm snel gegaan: dat kunnen we allemaal constateren. Mijn achtertuin en het gebied daarachter is in korte tijd alweer veranderd in een groene oase, waar het een week of vier geleden nog helemaal kaal was in de bomen. Groen is de kleur van de hoop, van de verwachting. Zouden we weer eens een mooie zomer krijgen, met wekenlang zon? Of gaan we na deze prachtige meidagen een lange periode van grijs weer tegemoet, met lage temperaturen en veel regen? Het ligt allemaal in de schoot der goden, zoals dat heel plechtig heet. We hebben er niks over te zeggen, maar toch: ik hoop echt op zo’n mooie warme zomer zoals vroeger – want net als de meeste ouderen denk ik dat we vroeger, heel vroeger, alleen maar mooie zomers hadden. Wie de statistieken nakijkt ziet dat hij of zij zichzelf bedriegt, want ook vroeger hadden we compleet verregende zomers.
Groen is 't gras
Groen is 't gras
Onder mijne voeten
Ik heb verloren m'n beste vriend
Ik zal hem zoeken moeten
Hé daar plaatsgemaakt voor de jongedame
En de koekoek op het dak
Zingt z'n lied op zijn gemak
O mijn lieve Augustijn
Deze dame zal het zijn
Wie kent het nog….?
Han Borg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten