Maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ook ik eventjes weg was: twee weken aan de voet van de ‘Kale Berg’ of ook wel ‘de Reus van de Provence’ geheten: de Mont Ventoux. En omdat ik nog heel veel vakantiedagen mag opmaken voordat ik op 1 oktober met pensioen ga, zit ik nu op mijn favoriete Griekse eiland Tinos.
Wat een luxe, maar goed: daar heb ik dan ook jaren voor gewerkt. Vaak ook in het buitenland geweest voor mijn werk, maar geloof me: dat is heus niet altijd fijn, zeker niet als je kinderen nog jong zijn en papsie alwéér zo nodig op stap moet. Ze raakten er aan gewend: hun vader was soms niet thuis maar ‘in een hotel’, en dat was genoeg informatie.  |
| Klik groter |
Hier op Tinos nadert het einde van het toeristenseizoen. Griekse kinderen gaan half september weer naar school (zomervakanties duren hier zo maar tien weken, vanwege de hitte) en dan wordt het ook op Tinos stil. De temperatuur is nog steeds prima, zo’n graad of 28 overdag, en ‘s nachts rond de 20. De zee is nog lekker warm, en helder....je kunt meters diep kijken! En de zon kleurt het huidje lekker bruin.
De komende twee weken komt de column dus vanuit de oostelijke Middellandse Zee. Voor de ouderen onder de lezers: kennen jullie dat liedje nog, waarmee begin jaren ‘60 deze zee bezongen werd?
De totaal vergeten zangeres Anta Berry zong ‘Middellandse Zee, souvenir van een zomer’, maar dat in een tijd dat we nog niet verder kwamen dan - pak ‘m beet - Rimini of Torremolinos. Geniet nog even mee, zou ik zeggen:
Han Borg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten