Sommige mensen komen nooit in het ziekenhuis, anderen zijn er ‘kind aan huis’, zogezegd. Helaas behoor ik tot die tweede categorie.
Gekscherend zeg ik wel eens dat ik eigenlijk al vier keer dood had kunnen zijn, als er geen goede ziekenhuiszorg zou bestaan. Maar er zit wel een kern van waarheid in: de zorg is er in de laatste jaren enorm op vooruit gegaan, en vooral ook de genees’kunde’, om het woord maar even te gebruiken. Die ‘kunde’ reikte tot pak ‘m beet 1850 niet veel verder dan aderlaten en amputeren, maar is sindsdien met enorme sprongen vooruit gegaan. Dat vind ik nog steeds razend knap, en ik ben er zelf ook erg blij mee.
Dat ik nu – bijvoorbeeld - kan zien zonder contactlenzen en/of bril met sterkte min 9.25? Dat is te danken aan een operatie, die door de bekende Groninger oogarts dokter Worst (1928-2015) is uitgevonden en verfijnd. Hij ontwikkelde kunstlensjes, die bij staar de oorspronkelijke lens in je oog vervangen, en die tegelijkertijd ook kunnen corrigeren als je een oogafwijking hebt. Ik kreeg een jaar of vijf geleden staar, en sinds die betrekkelijk simpele, pijnloze ingreep aan beide ogen kan ik nu de blaadjes aan de bomen in de verte van elkaar onderscheiden zonder de hulp van contactlenzen. Alleen een leesbril (+ 2.00) bleef er nog over, maar daarin kun je gemakkelijk zelf voorzien bij iedere drogist…
Ik zal de lezer niet vermoeien met alle andere ingrepen, ingreepjes en grote operaties die ik in mijn ruim 60 jaar op deze aarde heb ondergaan, maar bij elkaar opgeteld waren het er zeker meer dan dertig. En dan tel ik uiteraard de tandheelkundige zorg (behalve dan het trekken van een aantal verstandskiezen door de kaakchirurg) niet eens mee. Mijn lijf zit dan ook behoorlijk vol met littekens: het begint zo langzamerhand op een staalkaart van chirurgisch kunnen te lijken. Hoe dan ook: we mogen blij zijn dat we dit in Nederland toch maar met zijn allen kunnen opbrengen, en trouw onze belasting en onze premies bij de zorgverzekeraars betalen.
En nu maar hopen dat er binnenkort weer buisjes in mijn oren kunnen worden geplaatst: een vernauwing van de zogenaamde Buizen van Eustachius, waar ik al vanaf mijn vroege jeugd regelmatig mee te maken heb, schreeuwen haast om nieuwe buisjes in mijn trommelvliezen, maar ja: daarvoor geldt een wachttijd van minstens zeventig dagen…..en ondertussen staat de TV bij mij thuis extra hard, en ben ik op de fiets soms een gevaar op de weg…want ik hoor auto’s nauwelijks aankomen.
Maar voor die buisjes mag ik binnenkort naar Scheemda: het voor velen onbekende Ommelander ziekenhuis daar neemt veel van dit soort ‘eenvoudige zorg’ over van het UMCG en het Martiniziekenhuis.
En vanuit Beijum is het maar een half uurtje rijden…..
Han Borg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten