PERSOONLIJKE IMPRESSIE WIJKKRANTPERIKELEN

( met excuses voor de slechte kwaliteit van de foto)

De wijkkrantaffaire was donderdagavond hét gespreksthema op de ALV van de BOB. In verband met de aanloop van deze gebeurtenissen stonden op deze site de laatste week veel artikelen. Wat mij betreft komt daar vooraleerst een einde aan. Beijumnieuws is nu eenmaal niet opgericht als "actiezender."

Het voorprogramma - allerlei bestuurlijke beslommeringen- deed er eigenlijk niet toe in De Kleihorn. Ik kan moeilijk objectief schrijven over de perikelen omdat ik nadrukkelijk deelnemer ben van dit conflict in de wijk. Mijn advies: lees het door mijn bril of negeer het. En commentaar is welkom.

Wat mij het meeste is bijgebleven van de avond, en dat had ik ingecalculeerd, is de minachting voor de gevoelens van de opgestapte redactieleden."Als je je veilig wil voelen moet je maar naar de politie stappen",aldus een reactie uit de zaal op het verhaal van ex-redactielid Machteld Veenker. Er was een vrij harde verdedigingslinie neergezet door dit bestuur, en eigenlijk stelden ze zich op als slachtoffer van de hele gang van zaken. Geen zelfreflexie, geen zelfkritiek en geen zelfreinigend vermogen. De voorzitter hoorde je eigenlijk niet tijdens het patroon van aanvallen en verdedigen en het over en weer beschuldigen van elkaar.

Jammer is het feit dat dit bestuur vanavond niet aangaf met wat voor reden bestuurslid Weessies vandaag uit het bestuur stapte. Het is namelijk om dezelfde reden waarom de redactie binnen twee maanden is opgestapt, en bestuurslid Liesbeth eerder.

Persoonlijk had ik eigenlijk geen argumenten nodig om aan te geven waarom ik weg ben gegaan. De cynische, minachtende, sarcastische en hatelijke manier van reageren van de vice voorzitter van de BOB deze avond bevestigde me dat ik in oktober een goed besluit heb genomen. Ik heb geen behoefte aan politie, maar als vrijwilliger wil ik me binnen een bewonersclub inderdaad veilig voelen; ik wil een bestuur- vreemd genoeg aangevoerd door een vicevoorzitter- die vertrouwen schenkt en waardering uitstraalt naar de schaarse vrijwilligers in de wijk.

Allerlei mensen brachten verstandige inhoudelijke argumenten in tegen dit bestuur. Maar mij gaat het voor het grootste gedeelte om de toon en de muziek. Het smalende, de minachting, het toontje van "loop mij niet voor de voeten" is aan mij in een (vrijwillige!) samenwerkingsverband niet besteed. En uiteraard is de term "dictator" een term die nogal lasterlijk overkomt. Maar vreemd is dat niet wordt onderzocht waarom verschillende mensen die term bezigen. Waarom zijn die vijf redactieleden en twee bestuursleden opgestapt?

Ik kan alleen het antwoord voor mezelf hier geven. Omdat ik niet wil samenwerken in een sfeer van minachting, sarcasme en hatelijkheid. Om uitgezwaaid te worden door een hatelijke vicevoorzitter, met een triomfantelijke grijns en de toevoeging,"tot de volgende vergadering lieverd" zakt me de broek van af. Waarom dat doen en tegelijkertijd zeuren over een term mijnerzijds als "pathologische leugenaar" (honderden Beijumers zouden volgens deze man aanstoot nemen aan deze site) is mij een raadsel. De eigen integriteit en "goedheid" centraal willen stellen en tegelijkertijd de slechtheid willen aantonen van het gedrag van anderen( oei, die mailtjes, zoiets hoort toch niet!) is een onbetrouwbare houding die zoals gezegd mij een brug te ver gaat. En ik ben niet de eerste die afhaakt als het op samenwerken aankomt met dit bestuur, aangevoerd door deze (vice?) voorzitter. Of het nu gaat om de vorige voorzitter, het gisteren opgestapte bestuurslid, of de opgestapte redacteuren; ze hebben één gemeenschappelijk probleem ondervonden. Ze kunnen en willen niet samenwerken met deze (vice)voorzitter. De minachting, de dominantie en het zwartmaken van "tegenstanders" had en heeft bij hun een grens.

De kous is voor mij af. Ik ga me weer wijden aan prettig Beijumnieuws. Twee dingetjes nog. Oud-collega Hein Folkers maakte zich druk om bepaalde termen die ik gebruikt heb. Van hem kan ik dat hebben omdat hij te vuur en te zwaard heeft gestreden voor het vrije woord in de wijkkrant (vrij van rascistisch en beledigend taalgebruik uiteraard-, truc om de grip op de krant te verstevigen afgelopen najaar).

Tweede; of ik niet over mijn graf regeerde door de laatste wijkkranten te bekritiseren? Daar zit iets in. Echter, ik bekritiseer niet zozeer de nieuwe "medewerkers" als wel het bestuur van de Bewonersorganisatie Beijum die deze leegloop van redacteuren ( en bestuursleden) op haar geweten heeft. En, als de wijkkrant de tientallen klachten via de mail of vanuit instanties in de wijk zelf niet publiceerd, mag er dan ook een kanaal zijn die dat wél naar buiten brengt? Al geef ik toe dat ik als ex-hoofdredacteur de verdenking op me laad even makkelijk af te reageren. Het is mijn probleem, ik geef het toe, ik moet even wennen aan artikelen over nieuwjaarsrellen half maart op de voorpagina.

Resumerend, als vrijwilliger kan ik niet werken in een sfeer die ik de 20e maart in de Kleihorn ontmoette. De hatelijkheid en het afwentelen van alle verantwoording, en ook de minachting, sarcasme en respectloosheid geven me hierin geen andere keuze.

Binnen twee jaar moest het ledental van de BOB verdrievoudigd zijn, hoorde ik vanavond. Dat zou inhouden dat Beijum in 2010 ongeveer 400 tot 600 bewonersleden zou moeten hebben. Ongelovelijk. De minachting, onbetrouwbaarheid, respectloosheid, hatelijkheid en de beschuldigende houding zou dan eerst opgelost moeten worden. Zolang er geen respect, binding, integere uitstraling en liefde voor de eigen leden en vrijwilligers in doorschijnt, is dit een verloren en dwaze doelstelling. En daar helpen geen opgetrommelde sympathisanten tegen die een wegstuur- motie tegen deze bestuurders moesten tegenhouden. Of het vanuit de gemeente Groningen was of vanuit andere organisaties, ik heb me gestimuleerd gevoelt om het probleem vicevoorzitter van de BOB aan te pakken. Hiervoor dank. En ook begrip voor het wegblijven van gemeenteambtenaren en/of opbouwwerkers, dit om de eigen neutraliteit te waarborgen.

Maar de problemen in Beijum worden niet opgelost door 2,9 miljoen euro vanuit het Lokaal Akkoord. Het moeizame aantal van 50 aanwezigen geeft het isolement van de BOB aardig weer. De club leeft niet in de wijk en heeft geen draagkracht. Jammer. En om nu een "handreiking" te krijgen voor een gesprek, half maart, komt niet geloofwaardig over, het riekt naar goede sier willen maken. Het is gemakkelijk schrijven zonder tegenspraak maar het moest even gezegd worden. Met dank aan Kees Huizenga voor zijn mateloze inspanning om een oplossing voor dit probleem te willen bedenken. Vanaf morgen weer fris en fruitig nieuws op deze site! Zonder hatelijkheid en boze opmerkingen! En iedereen moet doen wat ie niet kan laten.