Er staan geen kinderen op de foto, maar de situatie heeft ontegenzeggelijk wel met ze te maken. Wie die 'ze' zijn kan ik zo niet zeggen, geen idee. Ik schat een paar meisjes van een jaar of tien tot twaalf. Waarschijnlijk geen jongens, die hebben minder met kleedjes en zijn meer met houtwerk of ander materiaal in de weer. Een boomhut bouwen bijvoorbeeld.De grote mensenwereld is vaak onoverzichtelijk en zit vol prikkels. Wat is er mooier om buitenshuis wat af te bakenen om in te spelen? Vader of moederje spelen. Of doktertje spelen. Of andere spelletjes. Waarom er een bakje op het kleed staat weet ik niet. Het kan zijn dat er ook een hondje in het spel is.
Wat kan een dergelijke hut er voor een volwassene saai uit zien, terwijl het voor een kind een bron van vermaak, spanning en avontuur kan zijn. Wat een ongereptheid, wat een onschuld. Wat kun je toch terug verlangen naar je kinderjaren. Als kind heb je een zee van tijd en weinig of geen zorgen en verplichtingen. Wat duurde een vrije woensdagmiddag soms vreselijk lang. Een grote vakantie duurde eindeloos, de weken leken wel jaren. Kom daar nou nog maar eens om. Wat is nou een weekend of een week? Het is voorbij voor je er erg in hebt.
Volgens mij heb ik het nummer al eens opgevoerd maar het nog niet door een Shantykoor laten zingen: Schön ist die Jugendzeit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten