Een karretje dat op de zandweg reed
De maan scheen helder, de weg was breed
Het paardje liep met lusten
‘k Wed dat het zelf zijn weg wel vindt
De voerman lei te rusten
Ik wens je wel thuis m’n vrind, m’n vrind
Ik wens je wel thuis m’n vrind.
Aan dat kinderliedje moest de Beijumblogger denken toen hij eergisteren een paadr in galop met een huifkar erachter over het Heerdenpad zag aankomen.
Er was geen zandweg maar een verharde fietspad. De maan scheen niet en de weg was niet heel erg breed.
Zie foto boven. Rechts zijn huizen van De Hunze die langs het Heerdenpad liggen zichtbaar.
Sjonge, wat ging dat hard, en wat gingen de wielen van de huifkar ternauwernood langs de stoep naast het fietspad.
Ondergetekende weet niks van regelgeving over paarden voor huifkarren op fietspaden.
Maar het ging allemaal prima, ondergetekende schat de snelheid op ongeveer 25 km per uur. Na het maken van bovenstaande foto verdwenen paard en wagen bijna uit beeld. Zie afbeelding links. Maar een spurtje met de fiets bracht ondergetekende weer bij het gezelschap.
Kijk, hoe netjes, de koetsier stak bij de ingang van De Hunze keurig zijn hand uit en denderde de Berlageweg op. Foto rechts.
Waarom niet naar Beijum maar wel naar De Hunze? Waarschijnlijk om richting Noorderhoogebrug te gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten