Dit weekend had ik bezoek van Brabantse vrienden, die speciaal voor de tentoonstelling over de eerste tien jaar van De Ploeg naar Groningen kwamen. Deze tentoonstelling, nog even te zien in het Groninger Museum, is werkelijk prachtig. Mijn favoriet is Johan Dijkstra, maar ook Jan Wiegers en de vele andere leden van De Ploeg bevallen me zeer.
Johan Dijkstra schilderde o.a. het kerkje van Oostum, in een geweldig mooie waaier van kleuren. Wie naar Oostum rijdt ziet onmiddellijk waarom juist dit kerkje zo’n ideaal model vormde voor de schilders van De Ploeg: ook anderen hebben Oostum op het doek gezet. Het ligt daar zo mooi hoog boven het Groninger land, zo nietig en tegelijk zo onverzettelijk. Wat is Groningen toch een fantastisch mooie provincie, zeker op zo’n zonnige zondag als die van afgelopen weekend. En daarom reden we een dag nadat we de Ploeg-tentoonstelling hadden bezocht door datzelfde landschap, en bezochten diverse plekken waar we allemaal gelukkig van worden. Rijd u even mee?
Eerst de begraafplaats van Wierumerschouw, een soort van natuurbegraafplaats dichtbij het Reitdiep. Mooie stenen en monumenten, waarvan er vele over een tragisch lot verhalen. Dan de brug over, en na een paar honderd meter naar rechts, het weggetje naar Oostum in. Uitstappen bij het kerkje, dat tot onze verrassing open is. En daarna door naar Garnwerd, waar Hammingh ons een prima kop koffie serveert. De molen is op deze zondagmorgen al in werking, de kerk wordt gebruikt voor een stiltemeditatie.
Door naar Ezinge, waar na even zoeken de Allersmaborg wordt gevonden en bekeken. De borg ligt echt verscholen in het landschap, omringd door hoge bomen in herfstkleuren. En na Ezinge richting Oldehove en naar mijn favoriete dorpje Niehove. Wat is het daar toch stil, wat is het dorp nog een toonbeeld van rust en vrede, in dat wijdse, wijdse landschap. In café Eisseshof eten we een prima lunch, en een zak appels van een in Niehove wonende vriendin rijker rijden we later over Balmahuizen naar Den Ham.
Daar, letterlijk aan het eind van ‘s Heeren wegen, staat het kerkje van Fransum. Ook dit kerkje zie je, net als de Allersmaborg, niet aankomen als je het pad naar de wierde afrijdt. Maar daar is het dan: romano-gothisch staat het er weerbarstig de noordooster te weerstaan. Kippen scharrelen door de heg, een poes vangt de laatste zonnestralen.
O lieve mensen, in wat voor een prachtige omgeving wonen we? Genieten we er genoeg van? Ik blijf het verrassend vinden hoe weinig mensen je op zo’n dag tegenkomt. De kerkjes die we bezochten waren allemaal open, we hoefden nergens om een sleutel te vragen....welkom op het Hogeland, o.a. in Humsterland.
Han Borg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten