BEIJUMBORG (140)

Kijk op Kerst (2)

“Paps, je neemt toch wel een kerstboom dit jaar, he?” Tja, dat zal er wel weer van komen, maar ik weiger zo’n boom al voordat de Sint het land uit is op te zetten, en in het weekend daarna zou ik in Berlijn zijn. Dat werd dus dit jaar nog een weekje later. 

En zo kwam het dat ik pas een week geleden in de auto stapte en even naar Zuidwolde reed. Gewoontegetrouw ga ik die boom namelijk kopen bij de kwekerij annex tuincentrum daar, met de welluidende, zelfs nogal wijdse naam ‘Eldorado’. Wie dat verzonnen heeft......? ‘Het Goudland’, in Zuidwolde. Enfin: na een paar minuten draai ik een vrijwel lege parkeerplaats op, en loop de kas binnen. Daar staat een wat zorgelijk kijkende meneer bij een enorme collectie kerstbomen. 

“Ik hoef niet zo’n grote, en ook niet eentje die na een paar dagen al helemaal uitvalt. Doe er maar eentje met kluit, dan kan ik die nog af en toe water geven.” En zo kijken we even door de collectie heen, en komen uit op een Servische spar. Voor € 15.90 wisselt die van eigenaar. De zorgelijk kijkende man verpakt ‘m even netjes in een netje voor me. Ik vraag hem hoe de handel dit jaar is. Zijn antwoord verklaart zijn blik: niet echt super. “Als de mensen deze week of komend weekend geen boom kopen, dan blijft ik er met heel wat zitten, want in het laatste weekend voor de kerst is iedereen al wel zo’n beetje voorzien.”

Succes, meneer van Eldorado. Ik vrees voor hem dat de Hornbach echt te dicht bij zit.....tegenwoordig koop je kennelijk je boom bij een doe-het-zelf winkel. Dat blijkt maar al te waar, als ik enkele dagen later bij diezelfde Hornbach naar binnen loop. De ene na de andere kerstboom komt op een wagentje langs gereden: goede handel hier! Maar mijn boompje staat, zeker te weten. Net als de kerststal, een erfstuk van mijn opoe. Meer dan 100 jaar geleden aangeschaft door haar, en ieder jaar weer door mij uit de doos gehaald. 

Ik heb mijn boom vrijdag opgetuigd. Dit jaar eens een ‘blauw met zilver’-variant. Niet overdadig versierd, gewoon een leuk boompje. Een dochter van me had nog wat vlinders (toevallig blauw en zilverkleurig) gekocht, en die krijgen ook een plekje in de boom. Ze dienen een beetje ter herinnering aan mijn echtgenote, die erg van de vogels en de vlinders was. Nu ze al weer 2.5 jaar niet meer onder ons is vind ik dit wel een mooi gebaar. Net zoals de kaars, die zo’n beetje iedere avond bij haar foto brandt. En als ik mijn houtkachel aansteek, dan denk ik ook altijd aan haar: aan de weekendavonden, waarop we gezellig met zijn tweetjes zo voor dat knappende haardvuur zaten. En blauw was wel haar kleur....nu ja: ik ben dus even wat nostalgisch deze kerst. 

Omdat we elkaar via deze column niet meer spreken voor de kerst wens ik al mijn lezers mooie dagen toe, in goede gezondheid en zo mogelijk in leuk gezelschap. Ik ben de eerste kerstdag (inmiddels voor de derde keer en dus gewoontegetrouw) in mijn uppie, maar zal mezelf verwennen met een goed glas wijn, een lekker maal en een aantal afleveringen van een Netflix-serie. Enne: dat is ook best fijn, hoor!

Han Borg