Ik weet niet hoe het de lezer vergaat, maar ik mag graag naar onschuldige "machtspelletjes" in de natuur kijken. Kijk deze twee poezen of katten, gespot op een trottoir in de wijk, die ongecompliceert aan het bekijken zijn wie van beiden de baas is. Waar ze om streden is me een raadsel. Er waren geen concurrerende mannetjes of vrouwtjes, en er viel ook niks te eten.Bij mensen gaan dit soort dingen altijd veel ingewikkelder. Beschuldigingen, verwijten(zelf heel goed bezig zijn!) of gaan lopen klikken bij een of andere superieur, allemaal strategieën om de opponent neer te halen. Er worden bij mensen ook wel eens vredesvoorstellen gedaan. Het heet dan ineens dat je "elkaar in elkaars waarde moet laten" of dat je via gesprekken tot "normalisering van de betrekkingen" moet zien te komen. Niet dat jezelf dan begint met "normaliseren," nee, dat moet de ander doen. De ander moet zich aanpassen, want zelf ben je erg goed bezig. Schermen met laster en beledigingen, natuurlijk niet zelf gedaan maar wel de opponent, accentueren de eigen slachtofferrol, de ander is de onverkwikkelijke dader en boosdoener. Mensen. Deze twee dieren stonden minutenlang met hun staarten te zwaaien, om elkaar heen te draaien, te loeren en te janken. Daarna gingen ze elk hun eigen weg. Voor zover ik kon nagaan werd het een remise.
2 opmerkingen:
Het lijkt mij dat mensen die dit verzinnen dat anderen in de slachtofferrol zitten en naar de ander wijzen i.p.v. zelf te veranderen. Zelf niet de grote veranderaars zijn van zichzelf want anders verzin je deze nonsens toch niet. Dan kun je altijd het excuus bij de ander neerleggen.
De werkelijkheid is waarschijnlijk iets miner somber. Bijvoorbeeld dat die rooie (vaak een kater) poes het hof probeert te maken.
(Hadesed)
Een reactie posten